Przez ostatnie 1000 lat te same rodziny były właścicielami większości Anglii

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Krótko po tym, jak Normanowie podbili Anglię w 1066 roku, ich monarcha, Wilhelm, przejął wszystkie ziemie, a następnie podzielił kontrolę wśród tych żołnierzy i szlachty, którzy pomogli mu pokonać Anglosasów (i zachowali trochę dla siebie). Jednak tak dramatyczne, że jeszcze bardziej szokujące jest to, że obecnie większość Wielkiej Brytanii pozostaje w rękach potomków tych wczesnych zdobywców normandzkich.

Wczesna Anglia i podbój

Na przełomie XI wieku Anglia była mozaiką celtycką, anglosaską, duńską i normańską. Anglo-Saxon Ethelred the Unready początkowo zajmował tron, ale stracił go (dwukrotnie) dla innych, aw końcu został zastąpiony przez duńskiego króla Canuta w 1016, z niektórymi synami Ethelred (w tym Edwardem) uciekającymi do Normandii.

Po zakończeniu linii duńskiej Edward Spowiednik zasiadł na tronie w 1042 r., Chociaż król był pod niewolą potężnych Godwinów, a pod koniec jego panowania, w szczególności Harolda Godwinssona. Edward zmarł bezdzietnie, a jego następcą został Harold (obecnie Harold II), ale Normanowie twierdzili, że obiecał on tron Williamowi z Normandii. Co gorsza, Norweg, Harald Hardrada, również szukał angielskiego tronu, z roszczeniami opartymi na umowie między jego poprzednikiem a Kanutem.

Jesienią 1066 r. Harald najechał na północy, a Harold go pokonał, ale potem musiał szybko udać się na południe, by spotkać Williama, który najechał jego dobrze wyszkoloną armię rycerzy i kuszników. Słabo wyposażeni anglosascy nie byli równi dla Normanów, a Anglia została wkrótce pokonana.

Grabież ziemi

Pierwszą rzeczą, którą William zrobił po objęciu angielskiego tronu, było ogłoszenie w 1067 r., Że wszystkie ziemie, które wcześniej były w rękach wielu właścicieli ziemskich, należały wyłącznie do niego. Następnie wprowadził feudalizm, kiedy zaczął dostarczać ziemię lojalnym żołnierzom, którzy pomogli mu zdobyć tron.

To prowadzi nas do dzisiaj. Według The Guardian, 70% brytyjskiej ziemi pozostaje w rękach mniej niż 1% jej populacji, z zaledwie 160 000 rodzin posiadających 66% tej populacji. Bardziej niepokojąca, królowa Elżbieta II pozostaje nominalnym właścicielem każdego kawałka ziemi w Anglii, a każdy ziemianin jest technicznie tylko najemcą (który płaci czynsz w postaci lojalności).

Nie jest to jedyny ślad po podboju normandzkim, ponieważ potomkowie tych wczesnych najeźdźców, z nazwiskami takimi jak Darcy, Percy, Montgomery i Mandeville, pozostają znacznie bogatsi (co najmniej 10%) niż ci, którzy pochodzą z anglosaskich zasobów.

Co więcej, potomkowie Normanów mają również inne przywileje, w tym frekwencję na najlepszych uniwersytetach. W ostatnich badaniach, które badały rekrutację w Cambridge i Oksfordzie w ciągu ostatnich tysiąca lat, okazało się, że w pewnych okresach imiona normańskie były o 800% bardziej powszechne w Oksfordzie niż w populacji ogólnej, a ostatnio były co najmniej dwa razy większe niż w populacji ogólnej. może znaleźć się w rejestracji tej instytucji.

Dodatkowe fakty:

Według Universal Free Press (UFP), oprócz Wielkiej Brytanii, królowa Elżbieta jest technicznie prawnym właścicielem ziemi w Australii, Kanadzie, Nowej Zelandii i Papui Nowej Gwinei. Jej całkowite pozorne osobiste zasoby znacznie przekraczają 4000 milion hektarów i obejmuje 1/6 wszystkich gruntów na świecie. (Oczywiście, gdyby rzeczywiście próbowała odzyskać ziemię, można by sobie wyobrazić, że szybko stała się już monarchą). UFP wymienia następnych największych właścicieli ziemskich, w porządku (o milion akrów), jak rosyjski rząd (2447), chiński rząd (2 365), amerykański rząd federalny (760) i król Abdullah z Arabii Saudyjskiej (553).
Ponad połowa gruntów w wielu zachodnich stanach, w tym Alaska, Nevada, Utah, Idaho, Oregon i Arizona, jest własnością publiczną. W 2013 r. Wśród największych indywidualnych właścicieli ziemskich w USA byli (akr): John Malone (2, 200 000), Ted Turner (2 000 000) i Brad Kelley (1 500 000).
Posiadanie domu w USA spadło od czasu "Wielkiej Recesji". W 2007 r., W szczycie bańki mieszkaniowej, około 73% Amerykanów posiadało własny dom, podczas gdy w 2012 r. Liczba ta spadła do 62%. Szacuje się, że wskaźniki własności domów w Kanadzie odnotowały podobny spadek.
W Wielkiej Brytanii, własność domu (niekoniecznie ziemia) również spadła do historycznie niskich poziomów przy stopie okupacji w 2012 r. Wynoszącej 64,7%.
Posiadanie domu w Australii wynosi 67%, a osoby posiadające kredyt hipoteczny zwiększają się w ciągu ostatnich 15 lat z 25,5% do 34,9%, a te, które posiadają swój dom, zmniejszając się z 40,9% do 32,1%.