Jimmy Stewart był generałem dwugwiazdkowym w armii USA

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Dziś dowiedziałem się, że Jimmy Stewart był generałem dwugwiazdkowym w armii Stanów Zjednoczonych.

W 1940 Jimmy Stewart został wcielony do armii Stanów Zjednoczonych, ale w końcu został odrzucony z powodu bycia pięć funtów pod wymaganą wagą, biorąc pod uwagę jego wysokość (w tym czasie ważył 143 funty). Nie chcąc się od tego odwieść, Stewart szukał pomocy Dona Loomisa, który był znany z tego, że mógł pomagać ludziom dodawać lub odejmować funty. Gdy tylko nabrał trochę na wadze, zaciągnął się do Armii Lotniczej w marcu 1941 r. I ostatecznie został przyjęty, gdy przekonał oficera, który zgłosił się do egzaminu, do ponownego przeprowadzenia testów.

Początkowo Stewart otrzymał stopień prywatności; zanim ukończył szkolenie, awansował na stopień podporucznika (styczeń 1942 r.). Ku swojemu rozczarowaniu, ze względu na jego status celebryty i rozległe doświadczenie w lotnictwie (po ponad 400 godzinach lotu, zanim jeszcze wstąpił do wojska), Stewart początkowo był przydzielany do różnych obowiązków typu "za liniami", takich jak piloci szkoleniowi i robienia filmów promocyjnych w Stany. W końcu, gdy zdał sobie sprawę, że nigdy nie postawią go na linii frontu, odwołał się do swojego dowódcy i udało mu się uzyskać przydział do jednostki za granicą.

W sierpniu 1943 r. Znalazł się w 703. Eskadrze Bombardowania, początkowo jako pierwszy oficer, a wkrótce potem jako kapitan. Podczas walk nad Niemcami Stewart został awansowany do stopnia majora. W tym czasie Stewart brał udział w wielu niezliczonych misjach (na jego rozkaz) w okupowanej przez nazistów Europie, latając swoim B-24 na czele swojej grupy, by zainspirować swoje wojska.

Za jego odwagę podczas tych misji dwukrotnie otrzymał wyróżniony Flying Cross; trzy razy otrzymał Medal Lotniczy; i raz otrzymał Croix de Guerre z Francji. Ten ostatni medal był nagrodą przyznaną przez Francję i Belgię osobom sprzymierzonym ze sobą, które wyróżniły się aktami heroizmu.

Do lipca 1944 r. Stewart został awansowany na szefa sztabu 2. skrzydła bombardowania 8. sił powietrznych. Wkrótce potem został awansowany do stopnia pułkownika, stając się jednym z niewielu amerykańskich żołnierzy, którzy w ciągu czteroletniej przerwie awansowali z prywatnych na pułkowników.

Po wojnie Stewart był aktywną częścią Rezerwy Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych, służąc jako dowódca rezerwy bazy lotniczej Dobbins Air Reserve. 24 lipca 1959 r. Uzyskał stopień generała brygady (generał jednogwiazdkowy).

Podczas wojny w Wietnamie poleciał (nie pilot) w B-52 w misji bombardującej i w inny sposób kontynuował wypełnianie swoich obowiązków w Rezerwie Sił Powietrznych. Ostatecznie wycofał się z sił powietrznych 31 maja 1968 roku po 27 latach służby, a następnie awansował na generała dywizji (generała dwugwiazdkowy).

Dodatkowe fakty:

Obaj dziadkowie Stewarta walczyli w amerykańskiej wojnie domowej. Miał także przodków ze strony swojej matki, którzy służyli w amerykańskiej rewolucji i wojnie w 1812 roku. Jego ojciec służył w wojnie hiszpańsko-amerykańskiej i pierwszej wojnie światowej. Jego adoptowany syn, Ronald, został zabity w wieku 24 lat jako Marine w Wietnamie.
Pełna lista nagród wojskowych uzyskanych przez Stewart to: 2 wyróżniające się krzyże latające, 4 medale lotnicze, 1 medal wojskowy, 1 medal wojsk rezerwowych, 1 Presidential Medal of Freedom, 1 francuski Croix de Guerre z Palm.
Jako dziecko, Stewart był skautem drugiej klasy i ostatecznie stał się dorosłym przywódcą skautów. Był także laureatem prestiżowej Nagrody Skautów Amerykańskich Skautów, z której dotychczas wydano tylko 674 od 1926 r. Spośród innych odbiorców oprócz Stewarta, 14 pełniło funkcję prezydenta Stanów Zjednoczonych.
Generał brygady jest odpowiednikiem niższego, tylnego admirała w marynarce wojennej. Główny generał jest równoważny z tylnym admirałem i zwykle ma 10 000-20 000 żołnierzy do dowodzenia i jest upoważniony do samodzielnego dowodzenia nimi.
Prawo USA ogranicza liczbę oficerów generalnych, którzy mogą być aktywnie w dowolnym momencie do 302 dla armii, 279 dla sił powietrznych i 80 dla korpusu piechoty morskiej.
Kwalifikujących się oficerów, którzy zostaną uznani za awansujących do rangi generała brygady (jedna gwiazda), są polecani Prezydentowi z listy sporządzonej przez obecnych oficerów generalnych. Prezydent wybiera następnie funkcjonariuszy z tej listy, którzy otrzymają awans. Od czasu do czasu Prezydent będzie również mianować oficerów nie znajdujących się na tej liście, ale to prawie nigdy się nie zdarza. Po dokonaniu wyboru przez prezydenta Senat zatwierdza lub odrzuca wybrane osoby większością głosów.
Nazwa "generał brygady" pochodzi od amerykańskiej wojny o niepodległość, kiedy powołano pierwszych generałów brygadierów. W tym czasie byli oni po prostu generalnymi oficerami odpowiedzialnymi za brygadę, stąd "generał brygady". Przez pewien czas w bardzo wczesnym XIX wieku był to najwyższy stopień, jaki mógł osiągnąć każdy oficer wojskowy, ponieważ zniesiono stopień generała majora (dwie gwiazdy). Ranga generała generała została później przywrócona tuż przed wojną 1812 roku.
W Princeton, Stewart celował w architekturze i ostatecznie otrzymał stypendium za pracę absolwenta przez swoich profesorów w wyniku swojej pracy magisterskiej na temat projektowania lotnisk.
Stewart i Henry Fonda byli współlokatorami na wczesnym etapie ich kariery. W późniejszym życiu nadal łączyła ich bliska przyjaźń, a kiedy nie pracowali, często spędzali czas budując i malując samoloty modelowe.
Jimmy Stewart był także zapalonym pilotem przed swoją służbą wojskową. Otrzymał certyfikat pilota prywatnego w 1935 r. I latał na przełaj, by odwiedzić swoich rodziców. Co ciekawe, kiedy to zrobił, stwierdził, że do nawigacji używa dróg szynowych.
Stewart był także jednym z inwestorów i współpracowników, którzy pomogli w budowie Thunderbird Field, która była pilotową szkołą szkoleniową, która ma pomóc szkolić pilotów podczas II wojny światowej. W samej tylko II wojnie światowej szkolono ponad 10 000 pilotów.
Po II wojnie światowej mocno zastanawiał się, czy porzucić działania i wkroczyć na pole lotnictwa, z powodu osobistych wątpliwości, że nadal może działać.
Image

Jego pierwszym filmem po wojnie był Frank Capra To jest cudowne życie który w tamtym czasie był uważany za flop z publicznością, choć był nominowany do pięciu Oscarów, w tym dla najlepszego aktora dla Stewart. Częściowo z powodu słabego pokazu tego filmu w kasie, firma produkcyjna Capry zbankrutowała, a Stewart zaczął wątpić w jego zdolność do działania po wojnie.
5 stycznia 1992 r. To jest cudowne życie stał się pierwszym amerykańskim programem, który kiedykolwiek był nadawany w rosyjskiej telewizji. Przetłumaczona wersja, dzięki uprzejmości Stewarta i Lomonosova Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego, została nadana w tym dniu ponad 200 milionom Rosjan.
Stewart zagrał w kilku flopach, a także w kilku uznanych filmach, a do lat 50. nadal uważany był za aktora najwyższej rangi. Było to ważne, ponieważ w 1950 roku stał się jednym z pierwszych aktorów najwyższej rangi, którzy pracowali bez pieniędzy z góry, ale raczej procent brutto filmu. Inni robili to już wcześniej, ale było to rzadkie i na ogół zgodzili się na to jedynie aktorzy niższego szczebla. Zrobił to w filmie Winchester '73, gdzie poprosił o zapłacenie 200 000 $, aby pojawić się w tym filmie i Harvey. Studio odrzuciło, więc odparł, że będzie pracował za procent brutto. Skończyło się na tym, że zabrał do domu prawie 600 000 $ za samą Winchester '73. Inne gwiazdy gwiazd Hollywood zauważyły i ta praktyka zaczęła stawać się normą dla aktorów z najwyższego poziomu.
W 1954 roku Stewart został uznany za najpopularniejszego aktora Hollywood na świecie, zastępując Johna Wayne'a. Był także najbardziej dochodowym aktorem w tym roku.
Stewart był również znany nieco z jego poezji. Często pojawiał się u Johnny'ego Carsona The Tonight Show i czytał różne wiersze, które napisał przez całe życie. Jeden z jego wierszy, napisany o psie, tak poruszył Carsona, że pod koniec Carson dławił łzy. Dana Carvey i Dennis Miller w 1980 r. Sparaliżowali to podczas Saturday Night Live. Te wiersze zostały później wkomponowane w książkę zatytułowaną Jimmy Stewart i jego wiersze.
W późniejszym życiu pojawił się Stewart Magia Lassie (1978), ku wielkiemu rozczarowaniu krytyków i opinii publicznej, jako że film był uniwersalną klapą i był pod nim. Reakcja Stewarta na nich polegała na tym, że był to jedyny scenariusz, jaki oferował, nie uprawiający seksu, wulgaryzmów ani przemocy na tle graficznym.
Image

Ostateczna rola Stewart była filmem Wylie Burp w filmie z 1991 roku Amerykański ogon: Fievel Goes West.
Stewart poświęcił wiele z ostatnich lat swojego życia na próbę zwiększenia publicznego zrozumienia i uznania konstytucji Stanów Zjednoczonych i Karty Praw, a także promowania edukacji. Zmarł z powodu zakrzepu w płucach 2 lipca 1997 roku. Przez całe życie jego zawody obejmowały sklep z narzędziami sklepowymi; warstwa cegły; pracownik drogowy; asystent magika; aktor; inwestor; bohater wojenny; i filantrop. Posiadał również tytuł licencjata architektury z Princeton.