Wynalazek morfiny

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-15 05:39

A (Bardzo) Krótka historia Opium

Pochodzi z pryzm maku, Papaver somniferum (opium) był używany od wczesnych cywilizacji po raz pierwszy uprawiany z dzikich szczepów, Papaver setigerum.

Mówi o tym licząca 6000 lat sumeryjska tabliczka, a słynny narkotyk pojawił się nawet w greckim klasyku, Odyseja, gdzie był stosowany w celu złagodzenia objawów depresji.

Egipcjanie, Grecy i Rzymianie wszyscy cieszyli się roślinnością, do tego stopnia, że faraonowie umieścili ją w swoich grobowcach. W latach 700. AD rozpowszechnienie opium objęło Indie, Chiny i Arabię, która ostatecznie przejęła handel.

Opium lekarski

Opium od dawna jest cenione ze względu na swoje medyczne potrzeby. Słynny grecki lekarz Galen stosował go w leczeniu różnych dolegliwości, w tym trucizn, jadów, zawrotów głowy, bólu głowy, epilepsji, głuchoty, problemów ze wzrokiem, astmy, żółtaczki, problemów z układem moczowym, gorączki, trądu i melancholii. Chociaż jego skuteczność jako lekarstwa na większość z tych skarg jest wątpliwa, leczenie prawdopodobnie postawiło pacjenta w takim stanie umysłu, że nie martwił się już swoim problemem.

Do 1800 roku w Europie opium było lekiem przeciwbólowym dla lekarzy, ale jego skutki były trudne do przewidzenia. Było tak dlatego, że każda partia opium miałaby swoje unikalne cechy, w tym siłę.

Odkrycie morfiny

Pracując jako praktykant aptekarza w Paderborn w Niemczech, młody Friedrich Sertürner (1783-1841) obserwował, jak sfrustrowani lekarze narzekają na nieprzewidywalność opium wobec jego szefa, który mógłby zrobić niewiele więcej, niż błagać swoich dostawców o lepszą jakość. Zdając sobie sprawę, że problem nie zostanie usunięty, dopóki dawki nie zostaną ustandaryzowane, Friedrich starał się wyodrębnić składnik czynny w opium, z którego można byłoby następnie wytwarzać przewidywalne i wiarygodne dawki.

Pracując wieczorami na starym sprzęcie farmaceuty, Friedrich ostatecznie wyizolował żółto-biały kryształ po zanurzeniu go w amoniakalnej wodzie. Utrudniając konwencjonalną mądrość w tym czasie, wytwarzana substancja była alkaloidem, pierwszym w historii pochodzącym ze źródła roślinnego.

Po przeprowadzeniu eksperymentów na zwierzętach (w tym na kilku psach, które zmarły) i dostosowaniu dawek, Friedrich nazwał swój nowy lek dla greckiego boga snów, Morfeusza, ale aby zachować zgodność ze standardowymi konwencjami nazewnictwa, nazwał je morfiną.

Oczywiście, między jego brakiem poświadczeń i kiepskiej metody naukowej, odkrycie Friedricha nie zostało dobrze przyjęte przez środowisko medyczne. Zniechęcony, odkładał pracę na kilka lat, dopóki nie cierpiąc z powodu bólu zęba, leczył się niewielką ilością morfiny. Po miłym drzemce wierzył, że jego produkt jest bezpieczny do spożycia przez ludzi. Ale żeby być po bezpiecznej stronie, zaczął go testować na lokalnych dzieciach.

Na szczęście okazało się skuteczne, względnie bezpieczne i niezawodne, a jego druga runda eksperymentów wywołała zainteresowanie, w tym francuskiego lekarza François Magendie. W 1818 roku Magendie opublikował artykuł na temat łagodzenia bólu i właściwości wywołujących sen w morfinie, a do połowy lat dwudziestych XIX wieku firmy farmaceutyczne, w tym założone przez Heinricha Emanuela Mercka, produkowały znormalizowane dawki leku.

Wystarczająco zabawne (lub wcale nie zabawne w zależności od tego, jak na to patrzysz) oprócz tego, że sprzedawane są jako środek przeciwbólowy, początkowo morfina była również sprzedawana jako lek nie uzależniający dla uzależnienia od alkoholu i opium, a do 1853 r. Lek podawano za pomocą nowo wynalezionej igły podskórnej bezpośrednio do krwioobiegu, zwiększając siłę działania.

Okazuje się, że lekarstwo było gorsze niż choroba. Po intensywnym użyciu w amerykańskiej wojnie domowej (1861-1865) ludzie zaczęli zdawać sobie sprawę, że morfina jest jeszcze bardziej uzależniająca niż opium. (Na marginesie: To było w poszukiwaniu lekarstwa na jego uzależnienie od morfiny nabytego podczas wojny domowej, które dr John Pemberton wynalazł Coca-Colę.)

Również poszukując nie uzależniającej alternatywy dla morfiny, syntetyzuje londyński chemik C.R. Alder Wright diacetylomorfina (heroina) z morfiny w 1874 r. Znając dobry pomysł, gdy go zobaczył, chemik Heinrich Dreser, wraz z Bayer Labs, rozwinął diacetylomorfina i przetestował go na zwierzętach, sobie i innych ludziach. W końcu wprowadzili go na rynek nie tylko jako lek ogólnego leczenia, ale także jako nie uzależniające lekarstwo na uzależnienie od morfiny … Znowu okazało się, że "lekarstwo" było jeszcze bardziej uzależniające niż jego poprzednik. (Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej o tym i rozwoju heroiny, wraz z tym, dlaczego Bayer nazwał to i tym, co wszechobecny narkotyk Bayer wybrał na początkowo Heroina.)

Substancje kontrolowane

Zarówno morfina, jak i heroina (podobnie jak kokaina) zostały określone jako substancje kontrolowane za pomocą ustawy Harrison Nptic Tax Act z 1914 r., Która ograniczyła ich dystrybucję. Heroina została później wyjęta spod prawa nawet do użytku medycznego z Aktem Bohaterów z 1924 roku.

Obecnie, zgodnie z prawem federalnym USA, zarówno opium, jak i morfina, a także oksykodon i hydrokodon są wymienione jako substancje kontrolowane zgodnie z harmonogramem II, co oznacza, że mają one zastosowanie medyczne, ale także "duży potencjał do nadużyć".

Z drugiej strony heroina jest wymieniona jako substancja kontrolowana według Schedule I, co oznacza, że nie ma ona obecnie akceptowanego zastosowania medycznego w Stanach Zjednoczonych (chociaż niektóre kraje nadal używają jej do celów leczniczych). Podziela to oznaczenie z peyotlem, LSD, ecstasy i (obecnie) marihuaną. (Tak, Marihuana)

Ostatnie statystyki pokazują, że nadużywanie heroiny i opioidów przeciwbólowych (myślę, że oksykodon i hydrokodon) gwałtownie wzrosła w Stanach Zjednoczonych, a zgony z powodu przedawkowania narkotyków wzrosły o 400% w latach 1999-2010. Z drugiej strony, mogłem znaleźć tylko jedno przedawkowań z marihuany, a to był żart.

Fakt premiowy:

"Operation Pipe Dreams" było ogólnopolskim śledztwem w Stanach Zjednoczonych z 2003 roku, którego celem było sprzedawanie akcesoriów związanych z narkotykami. W końcu setki firm i domów zostały zaatakowane w całym kraju. Pięćdziesiąt pięć osób zostało oskarżonych o handel nielegalnymi przyborami narkotykowymi, a ostatecznie ukarano je grzywną i ogólnie biorąc zatrzymano w domu. Szacunkowy koszt operacji wyniósł około dwanaście milionów dolarów lub około 220 000 USD na osobę obciążoną i około 2000 zaangażowanych funkcjonariuszy (36 funkcjonariuszy na każde obciążenie).