Kto wynalazł Bloody Mary Drink i kto jest naprawdę nazwany po?

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Jako piąta z szóstki dzieci Henryka VIII i Katarzyny Aragońskiej (i jedyna, która przeżyła niemowlę), Mary Tudor została zwołana na króla, gdy urodziła się w 1515 roku. Ale nie było to łatwe dla Marii, której ojciec rozpaczliwie pragnął syna (który ostatecznie miał). Kiedy Henryk VIII unieważnił swoje małżeństwo z Katarzyną i zamiast tego poślubił Anne Boylan (patrz: Wiele żon króla Henryka VIII), Maryja została uznana za "bezprawną". Mimo to Maryja wciąż miała ścieżkę do tronu, a kiedy jej młodszy przyrodni brat Edward VI zmarł na gruźlicę w wieku 15 lat, wydawało się, że zostanie królową. Jednak z powodu bezprawności i lęku Mary przekształciła kraj z powrotem w katolicyzm, wprowadzono spisek, aby zainstalować siostrzenicę Henryka VIII, Lady Jane Grey. Po dziewięciu dniach publiczne poparcie dla Mary było zbyt silne, a Gray został uzurpowany. Królowa Maria w końcu zajęła jej miejsce na tronie.

Krótkie pięcioletnie panowanie Marii jako królowej było gwałtowne i surowe. Zwróciła kraj z powrotem na katolicyzm i rozpoczęła aktywną kampanię otwartego prześladowania protestantów. Ci, którzy nie przestrzegali jej surowych praw dotyczących herezji, ryzykowali, że zostaną spaleni na stosie. W sumie około 300 protestantów zostało zabitych podczas panowania Marii Tudor, przynosząc jej długo pamiętane przezwisko "Krwawa Mary".

Podczas gdy moniker utknął, nie była wyjątkowa wśród monarchów tamtych czasów pod względem wykonywania ludzi do woli. W rzeczywistości Henryk VIII nie stracił setek, ale wiele tysięcy w czasie jego panowania, ale nikt nie zadał sobie trudu nadania mu imienia "Krwawego Henryka". Ostatecznie jednak metody "krwawej Maryi", które zmuszały jej naród do katolicyzmu, nie były skuteczne, a tak często się zdarza, zwycięzcy koloryzują wydarzenia i ludzi historii zgodnie z ich upodobaniami. Po jej śmierci w 1558 r. Z tego, co niektórzy historycy uważają za prolactinoma wraz z rakiem jajnika, kraj powrócił do bycia protestantem.

Kilka wieków później przesuń się do wynalezienia napoju, który może, ale nie musi, mieć swój przydomek. (Zajmiemy się tym za chwilę.) Teraz są dwie powszechnie akceptowane historie pochodzenia napoju Krwawej Maryi, które weszły do annałów historii jako THE Opowieść o wynalezieniu eliksiru, w zależności od tego, w jakim renomowanym źródle chcesz się skonsultować. Podczas gdy obie historie mają wiele dziur w nich, istnieje wystarczająco udokumentowane dowody, aby uzyskać sprawiedliwy, choć nie doskonały, pomysł na genezę napoju.

Pierwsza opowieść rozpoczyna się w amerykańskim barze w Paryżu. Otwarty w Święto Dziękczynienia w 1911 roku przez demo i dżokeja koni Teda Sloana, "New York Bar" przy 5 Rue Daunou stał się w końcu punktem dostępowym dla amerykańskich żołnierzy podczas I wojny światowej. W 1923 roku Sloan sprzedał bar Scottsmanowi Harry'emu MacElhoneowi, który był kiedyś barmanem w hotelu Plaza na Manhattanie. Po zakupie Harry dodał swoje imię do baru, czyniąc z niego "Bar Harry's New York". Zakład jest nadal obecny.

Klienci uwielbiali nowy napój - Rosjanie, Amerykanie i Francuzi - i voila, narodził się popularny napój. Zgodnie z tą wersją Amerykanie przynieśli Krwawą Mary z powrotem do Stanów i wkrótce Petiot otrzymał propozycję pracy w charakterze śliwki, będąc głównym barmanem w barze King Cole w hotelu St. Régis w Nowym Jorku. Przeprowadził się w 1934 roku i pozostał jednym z najbardziej znanych w mieście barmanów, aż do przejścia na emeryturę w 1966 roku.

A co z nazwą - Krwawa Mary? Jedna z legend głosi, że Petiot nazwał ją po Królowej "Krwawej" Marii Tudorze jako mroczny żart w zniszczonej wojną Europie. Inny mówi, że nazwa była sugestią częstego klienta, amerykańskiego artysty Roya Bartona, w hołdzie swojej ulubionej kelnerce, Mary, w nocnym klubie Chicago "Bucket of Blood". Nazwa klubu pochodzi prawdopodobnie z brudnej, krwawej wody z mopa, którą pracownicy wyrzucali ulice po sprzątaniu po gwałtownych nocnych czynnościach, które miały miejsce w ich zakładzie.

Niezależnie od tego, czy ten znany klub nocny ma swoją nazwę, czy nie, Petiot powiedział w wywiadzie w styczniu 1972 r. Cleveland Press że to był rzeczywiście klient, który zasugerował nazwę "Krwawa Mary" po wspomnianej kelnerce w Bucket of Blood. Nie ma jednak bezpośrednich dowodów na poparcie tego stwierdzenia, głównie po prostu niejasnych wspomnień z wydarzeń sprzed wielu dziesięcioleci. Pamięć ludzka jest tym, czym jest (a zwłaszcza faktem, że niesamowita zdolność naszych mózgów do wstrzykiwania nawet bardzo szczegółowych fałszywych wspomnień na zaskakującą ilość naszych wspomnień), nie jest jasne, czy tak naprawdę tak się stało. (Więcej na ten temat.)

Wiemy na pewno, że gdy Petiot zaczął podawać swój drink w Nowym Jorku, przynajmniej jeśli udowodni to udokumentowany dowód, nie nazwał go "Krwawą Mary". Zamiast tego nazwał to "Czerwonym Snapperem". "(Nadal można zdobyć" Red Snapper "w King Cole Bar.) Podobno początkowo nazwał to Bloody Mary, ale wkrótce po jego przybyciu właściciel baru poprosił o zmianę nazwiska, ale nie ma bezpośredniego dowody potwierdzające to przypuszczenie.

Pierwszy znany udokumentowany przypadek nazywa się "Krwawa Maryja", pojawił się dopiero w 1939 r. W artykule na temat Chicago Tribune, napisany przez Waltera Winchella. Było to kilka lat po przybyciu Petiotów do Stanów Zjednoczonych. Co więcej, jak zauważył ceniony etymolog Barry Popik, w późniejszych dziesięcioleciach Petiot twierdził, że wymyślił Krwawą Mary i nadał mu tę nazwę w Paryżu, w nowojorskim barze Harry'ego, w którym pracował opublikował książkę kucharską o swoich napojach - jest bez wzmianki o niczym przypominającym Krwawą Mary, nie mówiąc już o napoju używającym tego imienia.

Popik zauważa także sceptycyzm w wspomnieniach Petiot z powodu faktu, że komercyjny sok pomidorowy w puszkach nie był czymś do późnych lat dwudziestych - po tym jak Petiot twierdzi, że użył koktajlu z sokiem z pomidorów w puszkach jako składnika jego napoju. (Możliwe, że wspomnienia Petiotiego są w większości poprawne, a on po prostu źle odczytuje daty, co może również tłumaczyć brak odniesienia do napoju w książce kucharskiej Harry'ego z lat 1920.) To powiedziawszy, najwcześniejsza zachowana recepta napoju pod nazwą Krwawa Mary nie pojawiła się, dopóki nie pojawił się Lucjusz Pszczół Książka Bar Club Club opublikowany w 1946 roku. Ten szczególny odnośnik również nie polegał na tym, że Petiot wynalazł napój, ani nie użył jego receptury. To prowadzi nas do następnej szeroko cytowanej historii pochodzenia.

W tej opowieści o tym, jak wynaleziono Bloody Mary, jej twórcą był "Toastmaster General of the United States" George Jessel. Słynna gwiazda wodewilu, aktor na Broadwayu, komik i mistrz ceremonii swoich czasów, twierdził, że wynalazł napój w 1927 roku, podając w swojej autobiografii z 1975 roku. Świat, w którym żyłem,

W 1927 r. Mieszkałem w Palm Beach lub podczas krótkiej wizyty, nie pamiętam, gdzie, gdzie prawie co roku byłem kapitanem drużyny softballowej na mecz przeciwko elicie Palm Beach, takiej jak Woolworth Donohues, Al Vanderbilt Reeves i ich podobni …

Podążając za grą, a także facet o imieniu Elliot Sperver, playboy z Filadelfii, poszedł do La Maze i zaczął szampana. Nadal byliśmy silni o 8 rano następnego ranka …. Próbowaliśmy wszystkiego, by zabić naszego kaca i wytrzeźwieć. Potem Charlie, barman, ciesząc się naszym losem, sięgnął za bar. "Tutaj, George, spróbuj tego," powiedział, trzymając zakurzoną butelkę, której nigdy wcześniej nie widziałem. "Nazywają to vodkee. Mamy go od sześciu lat i nikt nigdy nie poprosił o to."

Spojrzałem na niego, powąchałem. To było dość ostre i pachniało jak zgniłe ziemniaki. "Do diabła, co mamy do stracenia? Zdobądź sos Worcestershire, sok pomidorowy i cytrynę; to powinno zabić zapach ", rozkazałem Charliemu. Przypomniałem sobie także, że Constance Talmadge, która miała być moją przyszłą szwagierką, zawsze piła coś z pomidorami, by oczyścić jej głowę następnego ranka i zawsze działało - przynajmniej dla niej.

"Próbowaliśmy wszystkiego innego, chłopcy, równie dobrze moglibyśmy spróbować", powiedziałem, gdy zacząłem mieszać składniki w dużej szklance. Po kilku quaffach zaczęliśmy czuć się trochę lepiej. Mieszanina zdawała się wybijać motyle.

Właśnie w tym momencie weszła Mary Brown Warburton. Członek filadelfijskiej filii rodziny domów towarowych Wanamaker, lubiła być w towarzystwie ludzi biznesu, a później miała romans z komiksem Teda Healeya. Najwyraźniej nie było jej przez całą noc, ponieważ wciąż była ubrana w piękną białą suknię wieczorową. "Tutaj, Mary, posmakuj tego i zobacz, co o tym myślisz." Podobnie jak ona, wylała trochę na przód jej białej wieczorowej sukni, rzuciła okiem na bałagan i roześmiała się: "Teraz możesz zadzwonić ja, Krwawa Mary, George!

Od tego dnia mikstura, którą przygotowałem w La Maze's, pozostała Krwawą Mary z bardzo niewielkimi zmianami. Charlie pchał go codziennie rano, gdy gang był pod wpływem pogody. Teraz, około rok później, korzyść Joe E Lewisa miała się odbyć w Oriental Theatre, a ja siedziałem w pokoju hotelowym z Tedem Healeyem przed wyjazdem do teatru. Ted, jak zwykle, był lekko pijany. Znalazł egzemplarz papierka z Chicago i przeczytał artykuł w kolumnie Winchella. Powiedział, że nazwałem Krwawą Mary po niegdysiejszej dziewczynce Teda, Mary Brown Warburton.

Ted zrobił się biały: "Co ty, do cholery, robisz, przechodząc na moją dziewczynę, ty sukinsynu!", Krzyknął. I tak jak on, wyciągnął pistolet i próbował mnie zastrzelić. Schyliłem się i strzał pomknął, ale gdy pistolet znalazł się w odległości mojej stopy od prawego ucha, przez tydzień byłem kompletnie głuchy. Miałem piekielną robotę, robiąc tę noc.

Więc jaka historia jest prawdziwa? Wydawałoby się to częścią obu, z wymieszaniem szczypania błędnego myślenia, a także z pewną niejednoznacznością odnośnie tego, jak blisko musi być przepis, zanim dziś nazwiesz go Krwawą Mary.

Widzicie, zanim którykolwiek z tych dżentelmenów twierdzi, że wymyślił Krwawą Mary (i zanim oboje na pewno pomogli jej spopularyzować), było niezliczone przepisy na wyjątkowo podobne napoje, bez alkoholu. Na przykład w wydaniu z 12 marca 1892 roku Gazeta szpitalna w Londynie wspomina o napoju serwowanym w klubie nad stawem na Manhattanie, który został sporządzony w następujący sposób:

Dla dobra tych, którzy mogą posiadać skłonności samobójcze, przepisuję. Siedem małych ostryg zostaje wrzuconych do kubka, do którego należy dodać szczyptę soli, trzy krople ognistego sosu Tabasco, trzy krople meksykańskiego sosu chili i łyżkę soku z cytryny. Do tej mikstury dodać trochę chrzanu i sosu zielonego pieprzu, ketchupu z afrykańskiego pieprzu, czarnego pieprzu i napełnić sokiem pomidorowym.

Inne podobne przepisy w ciągu kilku dziesięcioleci przed dodaniem alkoholu przez Jessel i Petiot odjęły ostrygi i dodawały rzeczy takie jak sos Worcestershire. Wydaje się więc wątpliwe, czy którekolwiek z ich wspomnień, jak natchnęły ich inspiracje do wyczarowania dziwacznej mikstury, było idealnie trafne. W rzeczywistości, w kampanii reklamowej wódki Smirnoff z 1955 roku, 58-letni Jessel nie był prawie pewien, że wynalazł Bloody Mary jako 76-letni Jessel podczas pisania swojej autobiografii.

W kampanii reklamowej z 1955 r. Stwierdził: "Ja myśleć Wymyśliłem Bloody Mary, Red Snapper, Tomato Pickup lub Morning Glory … "Następnie opisuje znacznie mniej szczegółowo wydarzenia związane z tworzeniem napoju, choć w tym przypadku sugerował, że naprawdę chciał wypić" dobrą wódkę Smirnoff ". "Ale czuł, że potrzebuje składników odżywczych z soku pomidorowego, więc popychał je razem", sok dla ciała i wódka dla ducha, a gdybym nie był pierwszym, byłem najszczęśliwszy w historii."

Biorąc pod uwagę rozpowszechnienie podobnych znanych receptur wieku bez wódki, prawdopodobnie bardziej prawdopodobne jest, że ci dwaj panowie znali podstawowy koktajl i po prostu nieco go zmienili, dodając do nich własne upodobania i dodając alkoholu, dzięki czemu pomogli spopularyzować dlatego właśnie otrzymali dziś kredyt. Kto pierwszy wymyślił wersję i kto nazwał ją Bloody Mary?

Zauważono, że Walter Inchell, autor wyżej wspomnianego Chicago Tribune artykuł, który jest pierwszą udokumentowaną wzmianką o tym, że napój nazywa się "Krwawa Mary", był przyjacielem Jessela. Stwierdził w tym pierwszym "Bloody Mary" odniesienia, że napój był "wódka z sokiem pomidorowym."

Kilka miesięcy później, w grudniu 1939 r., Wspomniany już Lucjusz Pszczół, którego przepis na napój w 1946 r. Jest najstarszym znanym obecnie przepisem o nazwie Bloody Mary, napisał The New York Herald, "Najnowszy pick-me George'a Jessela, który przykuwa uwagę tutejszych paragraperów, nazywa się Bloody Mary: pół sokiem pomidorowym, pół wódki".

Oczywiście pocieranie pochodzi od tego, kiedy chcesz zacząć nazywać napój z pewnym zestawem składników "Krwawą Mary", przynajmniej o ile dzisiaj o tym myślimy. W 1964 roku wywiad z NowojorczykPetiot osobiście to rozwinął, zauważając: "Zainicjowałem dzisiejszą Krwawą Marię … Jessel powiedział, że ją stworzył, ale to naprawdę była tylko wódka i sok pomidorowy, kiedy ją przejąłem".

I rzeczywiście, pierwsze znane przepisy na napój wydają się głównie popierać twierdzenie Petiot. W 1946 roku Książka Bar Club Club, Jessel's przepis na Bloody Mary został wymieniony jako "3 uncji wódki, 6 uncji soku pomidorowego, 2 kreski angostura gorzkie, sok z połowy cytryny."

Jednak pół dekady wcześniej, w Crosby Gaiges Przewodnik po koktajlach i Ladies Companion mamy pierwszą udokumentowaną instancję przepisu na Czerwonego Snappera, który został wysłany do Crosby bezpośrednio od osoby w miejscu pracy Petiot: "2 uncje soku pomidorowego, 2 uncje wódki, 1/2 łyżeczki Worcestershire, 1 szczypta soli, 1 szczypta pieprzu cayenne, 1 odrobina soku z cytryny, sól, pieprz i czerwony pieprz do smaku."

Tak więc, jeśli chcesz zacząć dzwonić do Krwawej Maryi i Krwawej Maryi, jeśli ma ona minimalne podstawowe składniki wódki i soku pomidorowego, kredyt byłby głównie związany z Jesselem, jak twierdził. Ale napój Petiot jest bliższy ogólnej recepturze Bloody Mary, którą znamy dzisiaj i którą kochamy - była pod innym imieniem.

W każdym razie wydaje się raczej, niż nowym rewolucyjnym napojem, obie te receptury "Krwawa Mary" były bardziej ewolucją innych bardzo podobnych napojów powstających w tym czasie, przy czym głównym wkładem było tutaj uzyskanie proporcji dla każdego osobnika. polubienie, a następnie dodanie wódki i pomoc w popularyzacji mieszanin.

Oświadczenie Petiot ma zerowe twarde dowody na poparcie tego, a niektóre, tak jak nie ma udokumentowanych dowodów, że kiedykolwiek nazwał go Krwawą Mary w każdym zakładzie, w którym pracował, i że książka z lat 20-tych z baru, który według niego wymyślił na nie wspomniał o napoju, który wydawałby się uderzeniem w jego wspomnienia. Z drugiej strony, w najwcześniej znanych przypadkach nazywania napoju Bloody Mary, Jessel jest przypisywany za napój, ale technicznie nie jest to jednoznaczne dla nazwy, choć w niektórych przypadkach wydaje się ukryty.

Pozostaje nam więc bardzo wątła pozycja polegająca na tym, że w 1970 roku wspomnieliśmy, jak wymyślili nazwę "Krwawa Mary" w latach dwudziestych, jako nasze najlepsze, choć zdecydowanie niesatysfakcjonujące, dowody na pochodzenie nazwa … Pamiętając o zastrzeżeniach dotyczących skrajnej omylności ludzkiej pamięci nawet po krótkich okresach, nie mówiąc już o dekadach, Jessel technicznie ma silniejsze roszczenia, biorąc pod uwagę, że przynajmniej ma jakieś współczesne dowody po swojej stronie w odniesieniu do pierwszych udokumentowanych przypadków nazwy napój jest używany. A więc niewielka przewaga może oznaczać, że napój został nazwany imieniem dziedziczki Mary Warburton.

Jakkolwiek by nie było, żadne współczesne dowody nie wskazują w żaden sposób na XVI-wieczną koronę królowej Marii, która była inspiracją dla tego imienia - to przypuszczenie, które nie pojawiło się dopiero po kilkudziesięciu latach. Podobny popularny niepoprawny twierdzenie, podnoszone przez niektóre, w przeciwnym razie skrajnie renomowane źródła (nikt nie uderza tysiąca), to nazwa zainspirowana postacią z filmu z 1958 r. Południowy Pacyfik. Pomysł ten pojawił się, ponieważ w połowie lat 50. ubiegłego wieku popularność tego napoju zaczęła gwałtownie wzrastać dzięki reklamom Smirnoffa z Jessego z lat 50. XX wieku. Ale oczywiście nazwa napoju poprzedza ten film i kampanię reklamową, z dużym marginesem.