Dziwne praktyki godowe arabskiego wielbłąda

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Znany również jako arabski wielbłąd i dromader, Camelus dromedarius występuje na gorących, suchych pustyniach Bliskiego Wschodu i Afryki (z dużą dziką populacją wciąż wędrującą po Australii).

W przeciwieństwie do ich dwunogich kuzynów z Baktrii (Camelus bactrianus), Wielbłądy arabskie przechowują tłuszcz w jednym guzie z tyłu, a jego garb może urosnąć nawet do 80 funtów.

Duże, dromadery mogą mieć wysokość 6,5 stopy na ramieniu i ważyć ponad 1000 funtów, a także pić do 30 galonów wody w mniej niż 13 minut. W przeciwieństwie do innych kopytnych, ich palce nie są pokryte kopytami, a ich stopy są dużymi, szerokimi klockami. Ich oczy i nosy są przystosowane do suchego, zapylonego środowiska, więc mają szczeliny na nozdrza, które można zamknąć, a także trzy zestawy powiek - dwa z rzęsami, które chronią przed kurzem, oraz trzecia, namiętna membrana, która zmywa gałka oczna z boku.

Słynny garb składa się z tkanki tłuszczowej i włóknistej, z których pierwsza jest metabolizowana, aby dostarczyć wielbłądowi energii w czasach niedostatku. Wielbłądy dokonały również innych przystosowań do suchego środowiska, w tym rzadko pocenia się, z bardzo skoncentrowanym moczem i wyjątkowo suchym poo, oraz z nerkami i jelitami, które pomagają organizmowi w zatrzymywaniu wody.

Jednak ze wszystkich ich adaptacji najbardziej groźna jest skłonność męskiego dromadera do wysadzenia części jego miękkiego podniebienia powietrzem do tego stopnia, że wystaje z nóg do ust - jako znak dla dam, że jest gorący do kłusu.

Naukowcy nie bardzo wiedzą, jak wielbłądy wydymają uchyłek, ale niektórzy myślą, że podczas wydechu samce zamykają nozdrza, zmuszając powietrze do gardła i miękkiego podniebienia.

Dominujący samiec (męskie wielbłądy dojrzewają w wieku około sześciu lat) zbierze harem, gdziekolwiek z 10-20 samic, ale wyzwania są liczne. Walka zazwyczaj rozpoczyna się od niskich dźwięków, następnie przechodzi do różnych ruchów głowy, a następnie gryząc się nawzajem nogami, aż w końcu uderza w głowę przeciwnika ostrymi zębami.

To ostatnie często powoduje urazy miękkiej, gąbczastej dulai, która wciąż może wisieć poza jamą ustną. Oprócz skaleczeń, owrzodzeń i siniaków kawałki pokarmu mogą nawet utkwić w dulai, a każda choroba może prowadzić do krwawienia, jak również zapalenia i obrzęku. Każdy z nich może przyczynić się albo do niezdolności do wycofania dulai z powrotem do jamy ustnej, albo do dulaa, która jest całkowicie w nim uwięziona.

Kiedy te obrażenia są poważne, odważni weterynarze muszą je usunąć, chociaż najpierw poddają zwierzę głębokiej sedacji. Według jednego z badań (Sobayil), większość samców wielbłądów, które usunięto ze swoich dueli, nie wykazywało spadku pożądania seksualnego po operacji (21 z 26, brak dalszych informacji na 4 tematach).

Dodatkowe fakty:

• Oprócz usuwania chorych kręgosłupa, zdarza się, że zdarza się, że zdrowy dulass jest usuwany - szczególnie w celu poprawy wydajności wyścigów. Wiadomo, że hamuje przepływ powietrza i oddychanie, niektórzy właściciele uważają, że usunięcie dulaa zwiększy spożycie tlenu, a tym samym spowoduje, że kierowca osiągnie więcej sukcesów. W jednym z badań (Kuhad), prawie jedna trzecia męskich wielbłądów, które usunięto ze swoich duel, poprawiła czas wyścigów w wyścigach na pięć mil w przybliżeniu 20 sekund.
• Po usunięciu dulaa, czas wyścigów wielbłądów ostatnio się skrócił. Działając z prędkościami bliskimi 30 mil / h, dzisiejsze wielbłądy (które obejmują kobiety, które, pre-dulaa wycięcie, są zwykle szybsze niż mężczyźni) średnio zmniejszyły swoje czasy o 25% na sześciu milach (10 000) kursów w przeszłości 20 lat. Chociaż niektóre udoskonalenia chirurgiczne mogą wyjaśniać, bez wątpienia odgrywają one również ważną rolę w rozwoju technologicznym. Do niedawna małe imigranckie dzieci z biednych krajów były zatrudnione jako dżokeje na wielbłądach. Aby zachować ich światło i poprawić wydajność, wielu (z niektórymi nawet młodymi jak cztery lata) było niedożywionych, i oczywiście często bywali ranni (lub nawet zabijani), ponieważ spadało z garbu. Nielegalne (nie wspominając o nieskalanym) właściciele wyścigowych wielbłądów ostatecznie zastąpili dzieci; ale aby utrzymać lekki ciężar wielbłądów, stworzyli dżokejów robotów, które są używane od 2005 roku. Ważący od czterech do sześciu funtów roboty siedzą na wielbłądach i są wyposażone w głośnik i pilota, więc właściciele może kierować zawodnikami.Początkowo roboty wyglądały jak dzieci, ponieważ właściciele obawiali się, że wielbłądy zaakceptują tylko dżokeja; jednak dzisiaj przypominają one tylko maleńkie, prymitywne lalki, gdy właściciele dowiedzieli się, że "wielbłąd potrzebuje tylko jednego trafienia, a potem ucieknie".