The Girl Next Door: Playboy Magazine przez lata

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Hugh, absolwent University of Chicago, pracował dla magazynu Esquire, pisząc wersję promocyjną i początkowo zamierzał nazwać swój magazyn "Wieczór kawalerski". Ale męski magazyn o nazwie "Stag" już istniał, a jego wydawca nawiązał kontakt. Hefner ostrzegł go, że będzie musiał wystąpić do sądu, aby chronić swój znak towarowy, jeśli Hugh użył tego imienia. Podawano im inne nazwiska, w tym "Top Hat", "Sir" i "Bachelor", aż wreszcie "Playboy" został ostatecznie rozstrzygnięty.

Pierwszy numer magazynu Playboy został wyprodukowany w kuchni Hefnera, a jego okładka nie nosiła nawet daty wydania z grudnia 1953 roku, ponieważ nie było pewności, czy pojawią się kolejne problemy. Na pewno znał publiczność, którą miał nadzieję przyciągnąć, pozostawiając krótką, niepodpisaną wiadomość na pierwszej stronie, stwierdzając:

Chcemy wyjaśnić od samego początku, że nie jesteśmy "magazynem rodzinnym". Jeśli jesteście czyjąś siostrą, żoną lub teściową i przez pomyłkę nas dobraliście, proszę przekazać nam mężczyznę twoje życie i wracaj do swojego Ladies Home Companion.

Gee, dzięki za heads up, Hef.

Pierwszą z nich była Marilyn Monroe. Zdjęcie nie było oryginalnym zdjęciem zrobionym wyłącznie dla Playboya, ale raczej zdjęciem zrobionym wcześniej dla kalendarza. Niemniej jednak wizerunek nagiego Marilyn na tle czerwonego aksamitu sprawił, że debiutancki numer "Playboy" szybko się wyprzedał. Jest nadal popularny do dziś, a jego egzemplarz sprzedaje się w stanie zbliżonym do najmodniejszego w 2002 roku, osiągając rekordową sumę 5000 USD.

Ponieważ drugi numer był już załatwiony, zajęto się takimi szczegółami, jak prace plastyczne, a trafnie nazwany projektant Art Paul wymyślił królika pokazanego w profilu, mającego na sobie smokingową muszkę. Początkowo miał być używany jako przypis końcowy w magazynie, ale zdecydowano, że będzie lepiej służyć jako logo. Od tego czasu jest kultowym logo firmy. Hefner wyjaśnił swój wybór królika, aby szczegółowo przedstawić swoją firmę włoskiej reporterce Orianie Fallaci:

Królik, królik, w Ameryce ma znaczenie seksualne i wybrałem to, ponieważ jest to świeże zwierzę, nieśmiałe, pełne życia, skaczące - seksowne. Najpierw śmierdzi, a potem ucieka, potem wraca i masz ochotę go pieścić, bawiąc się tym. Dziewczyna przypomina królika. Radosne, żartujące. Zastanów się nad popularną dziewczyną: Playmate of the Month. Ona nigdy nie jest wyrafinowana, dziewczyną, której tak naprawdę nie możesz mieć. Jest młodą, zdrową, prostą dziewczyną - dziewczyną z sąsiedztwa… nie interesuje nas tajemnicza, trudna kobieta, femme fatale, która nosi elegancką bieliznę, z koronką, a ona jest smutna i jakoś psychicznie brudna. Dziewczyna Playboy nie ma koronki, nie ma bielizny, jest naga, dobrze umyta mydłem i wodą, a ona jest szczęśliwa.

Jeden z bardziej trwałych mitów, które krążyły wokół Hefa i Playmatesów, był spowodowany niejednoznacznymi oznaczeniami na okładce magazynu. W latach 1955-1979 "P" w słowie "Playboy" zawierało gwiazdy znajdujące się w nim lub wokół niego. Legenda głosi, że gwiazdy te były albo oceną przyznawaną przez Hef, by wskazać na szczególną atrakcyjność Playmate, umiejętności w worku, albo ile razy Hef ją ułożył. W rzeczywistości gwiazdy, które liczyły od zera do dwunastu, miały bardziej prozaiczną funkcję wskazywania regionów reklamowych. Jeśli prawda jest dziwniejsza niż fikcja, czasami jest też nudniejsza.

Oczywiście, ludzie często lubią twierdzić, że czytają tylko Playboya w artykułach. Niektóre z nich mogły nie kłamać. Zbyt wiele. Z biegiem lat, jedne z najlepszych pisarzy na świecie zostały opublikowane między stronami Playboya, a wywiady wysokiej jakości z ikonami ze świata rozrywki i polityki dały Playboyowi pewność wiarygodności osiągać.

Ta tradycja literackiej wielkości rozpoczęła się bardzo wcześnie w Playboyu. Klasyczny Ray Bradbury Fahrenheit 451 został serializowany w ciągu trzech miesięcy w 1954 roku. Ale rzeczy naprawdę zaczęły się toczyć w połowie lat 60., kiedy Robie Macauley był redaktorem naczelnym magazynu. W okresie dziesięciu lat, od 1966 do 1976, autorzy tacy jak Shel Silverstein (tak, znaczący dla dzieci poeta miał tutaj swój początek), John Updike, Saul Bellow, Anne Sexton, Kurt Vonnegut, Doris Lessing, Michael Crichton, Jean Shepard i wielu inne zostały opublikowane na stronach Playboya.

Inną ważną cechą magazynu przez większość jego istnienia był wywiad Playboya, dogłębna dyskusja z udziałem różnych znanych osobistości.Niektóre wyróżniające się tematy wywiadów obejmowały Martina Luthera Kinga Jr., Jimmy'ego Cartera (pamiętasz "Wiele razy popełniałem w moim sercu cudzołóstwo", kontrowersje?) Oraz Johna Lennona i Yoko Ono. Kiedy John Lennon zginął 8 grudnia 1980 r., W Playboyu pojawił się numer "Playboy" zawierający wywiad Davida Sheffa z Johnem i Yoko. Cały historyczny wywiad został wydany niedługo potem w formie książkowej.

Playboy osiągnął szczyt swojej popularności w latach 70. XX wieku i rywalizował z konkurencją ze strony innych czasopism, takich jak Penthouse i Oui, w gatunku całkowicie wymyślonym. Od tego czasu pismo podjęło wysiłki, by pozostać aktualnym, przedstawiając artystów i koncentrując się na kwestiach związanych z ich docelową demografią w wieku 18-35 lat, ale nigdy nie osiągnęło niczego bliskiego wcześniejszej dominacji w branży.

Mimo to biznes nie jest tak zły, jak Playboy już dawno przestał być po prostu magazynem. Jest to ważna marka obejmująca wszystko, od odzieży, przez szkło, aż po wodę kolońską.

Playboy to amerykańska historia sukcesu. To kolejna opowieść o tym, jak z odrobiną kapitału, mądrości i ciężkiej pracy można zbudować imperium … w tym przypadku imperium nagich kobiet. Ameryka, co za miejsce. 😉