Zapomniany Ojciec Założyciel, Benjamin Rush

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Poza zwykłym podpisaniem Deklaracji Niepodległości, Rush był weteranem wojennym, namiętnym abolicjonistą, zwolennikiem publicznej edukacji, kontrowersyjnym, ale niezwykle ważnym lekarzem, krytykiem George'a Washingtona i wczesnym zwolennikiem rozważnego leczenia chorób psychicznych. Oto historia zapomnianego ojca założyciela, Benjamina Rusha.

Urodzony 4 stycznia 1746 r. Podczas epidemii anginy maligna w Filadelfii, Rush był czwartą z siedmiorga dzieci religijnej rodziny. Jego ojciec John był rusznikarz, ale zmarł, gdy Benjamin miał tylko sześć lat. Jego matka, Zuzanna, była dobrze wykształconą wiejską dziewczyną. Gdy zmarł ojciec Rusha, Susanna otworzyła sklep spożywczy, aby utrzymać rodzinę. Rush przypomniałby sobie później, że "niezwykłe talenty i adres jego matki w prowadzeniu biznesu dowodziły sukcesu" sprawiły, że sklep stał się jednym z największych w mieście. Ten sukces finansowy zapewnił Rush możliwość pójścia do prywatnej szkoły w Maryland i College of New Jersey (która później stała się Princeton), gdzie został najmłodszym absolwentem szkoły w wieku 15 lat.

Po szkole przeniósł się z powrotem do swojego rodzinnego miasta, gdzie był uczniem i uczniem pod kierunkiem kilku wybitnych lekarzy w College of Philadelphia, pierwszej szkole medycznej w Ameryce. W 1766 r. Rush udał się do Edynburga na studia medyczne, gdzie legenda głosi, że Ben Franklin przynajmniej częściowo zapłaci za to przedsięwzięcie, podobnie jak wielu młodym amerykańskim studentom medycyny w tym czasie, którzy natknęli się na ocean. Pośpiech powrócił do Ameryki dwa lata później i szybko otrzymał profesurę chemii w College of Philadelphia, czyniąc go pierwszą osobą, która zajmowała tę pozycję w koloniach.

Mniej więcej w tym czasie Rush zaczął bronić się przed niewolnictwem i handlem niewolnikami, zdobywając szacunek wielu przywódców miasta i gniew innych. Opierając się na swoim religijnym wychowaniu i zachęconym przez wybitnego Quakera Anthony'ego Benezeta, Rush opublikował broszurę zatytułowaną: "Adres dla mieszkańców osiedli brytyjskich w Ameryce, na podstawie Slave-Keeping". Na podstawie jego medycznego doświadczenia, był to kompletny obalenie cała instytucja niewolnictwa.

Podczas gdy niektóre z jego pomysłów były więcej niż trochę poza bazą, tak jak czarna skóra była ze względu na formę trądu, jego nadrzędnym punktem było to, że czarni ludzie medycznie nie różniły się od białych ludzi, poza kolorem skóry; w związku z tym zasłużyli na ten sam szacunek i prawa przyznane każdemu innemu człowiekowi. W odniesieniu do instytucji niewolnictwa, zauważył,

Niewolnictwo jest tak obce dla ludzkiego umysłu, że moralne zdolności, jak również te rozumienia, są poniżone i przez to zniechęcające.

Wraz z poparciem dla innych reform społecznych, takich jak uczciwe traktowanie więźniów i bezpłatna edukacja publiczna, było to częścią jego wiary, że Bóg dał każdemu zestaw naturalnych praw. Jego zdaniem, aby odmówić każdemu człowiekowi, prawa te miały iść wbrew woli Boga.

Pośpiech mógł mieć miejsce dopiero po dwudziestce, kiedy duch rewolucyjny zaczął prześcigać kolonie, ale już był szanowany. Dzięki przyjaźni z Franklinem został przedstawiony wielu przywódcom kolonii, w tym Thomasowi Paine. Legenda głosi, że Rush był tym, który zasugerował Paine tytuł "Common Sense" dla swojej legendarnej już broszury. Czy to prawda, czy nie, w 1775 r. Rush zgłosił się jako chirurg dla marynarki wojennej w Pensylwanii, gdzie napisał podręcznik o tym, jak utrzymać żołnierzy tak zdrowych, jak to tylko możliwe. Ten tekst był używany przez wojsko USA aż do wojny secesyjnej.

Chociaż nie był częścią pierwszego Kongresu Kontynentalnego, był częścią tajnego stowarzyszenia Synowie Wolności (którzy byli za Boston Tea Party) i był jednym z tych, którzy powitali delegatów po przybyciu do Filadelfii. Kilka miesięcy po ślubie z córką swojego przyjaciela, 16-letnią Julie Stockton, został poproszony o przyłączenie się do Kongresu Kontynentalnego w sierpniu 1776 roku. Podczas, gdy nie był on na przyjęciu Deklaracji Niepodległości na początku lipca, Rush był tam, aby podpisać go na 2 sierpnia, jego podpis dołącza do 55 innych w historii.

Gdy wojna z Wielką Brytanią ciągnęła się dalej, Rush wiedział, że musi przyczynić się do sprawy. Podpisując się jako szef szpitala wojskowego w Departamencie Średnim (regionie, który składał się z jego rodzinnego stanu Pensylwania) Armii Kontynentalnej, był zbulwersowany stanem żołnierzy. Niedołężni, ubrani lub zadbani, młodzi mężczyźni pojawiali się w szpitalu Rusha z dolegliwościami, które według Rusha można było łatwo zapobiec dzięki kompetentnemu przywództwu. Nie tylko traktowano żołnierzy nieludzko w opinii Rusha, ale ciągła choroba obniżała morale armii.Wznosząc go na szczyt, Rush złożył skargę na zaniedbanie i niewłaściwe administrowanie przeciwko swojemu przełożonemu, dr Williamowi Shippenowi, z samym generałem George Washingtonem. Nie okazało się, że Rush miał taką nadzieję. Waszyngton z kolei wysłał skargę do Kongresu, który oczyścił Shippena z wszelkich wykroczeń.

Wściekły, że jego rekomendacja została zignorowana, a Waszyngton nie zrobił więcej, Rush napisał rzekomy "anonimowy" list do gubernatora Wirginii, Patricka Henry'ego, kwestionującego kompetencje Waszyngtonu. Na zawsze, lojalista z Waszyngtonu, Henry przekazał list swojemu przyjacielowi. Pomimo tego, że był anonimowy, Waszyngton rozpoznał pismo Rusha. Oskarżony o nielojalność i postawienie go przed sądem wojennym, Rush zrezygnował ze swojej pozycji.

Chociaż to mniej lub bardziej skutecznie zakończyło jego karierę polityczną, nie przeszkodziło mu to w wydaniu opinii lub popychaniu do zmian społecznych. Nieustannie popierał bezpłatną edukację publiczną, mówiąc, że "naród republikański nigdy nie może być długo wolny i szczęśliwy" bez wykształcenia swoich obywateli. Rush naciskał również na lepszą i tańszą opiekę zdrowotną, będąc pierwszym, który otworzył bezpłatną klinikę w nowych Stanach Zjednoczonych. Pomógł także założyć Dickinson College, a także Akademię Młodych Dam z Filadelfii, z których ostatnia była pierwszą instytucją szkolnictwa wyższego dla kobiet w Filadelfii. Argumentował również za lepszym traktowaniem więźniów, aw 1808 r. Został mianowany przez prezydenta Adamsa skarbnikiem Mennicy Stanów Zjednoczonych.

Chociaż jego osiągnięcia polityczne i społeczne były znaczące, to jego kariera medyczna po rewolucji stała się historycznie ważna, chociaż oczywiście ze względu na stan nauk medycznych w jego wieku, jego dzisiejsze pomysły zostały w dużej mierze odrzucone i wiele jego wysiłków Prawdopodobnie wyrządził więcej szkody niż pożytku, o czym nie wiedział. Na przykład w końcu XVIII wieku w Filadelfii pojawiły się epidemie żółtej gorączki. Śmiertelnie i bez wyraźnego wyleczenia, epidemie zabiły tysiące ludzi, szczególnie w 1793 roku. Podczas, gdy Rush powinien być chwalony za pozostanie w mieście w tym czasie, szczególnie gdy wielu lekarzy uciekło, jego próby leczenia żółtej febry były - nawet w tym czasie - uważane za kontrowersyjne. Ogromne upuszczanie krwi i podawanie rtęci w proszku były głównymi środkami Rusha do zwalczania żółtej febry. Nie trzeba dodawać, że nie działały, a niektóre z jego prób zabiły ludzi, którzy w przeciwnym razie przeżyli chorobę.

W 1803 r. Rush otrzymał od Meriwether Lewis zwieńczenie kursu medycyny granicznej, szczególnie w zakresie leczenia różnych dolegliwości, z jakimi może napotkać Ekspedycja Lewisa i Clarka. Dostarczył także grupie zestaw medyczny zaopatrzony w przedmioty, które Rush uznał za potrzebne.

Jesienią 1813 r. Rush zapadł na dur plamisty, próbując pomóc w czasie epidemii i wkrótce zmarł w wieku 67 lat. Mimo kontrowersyjnej kariery politycznej i medycznej został okrzyknięty ikoną Filadelfii, kiedy rozeszła się wieść o jego śmierci. Benjamin Rush jest pochowany na Christ Church Burial Ground w Filadelfii, w pobliżu jego dobrego przyjaciela Ben Franklina.