Pierwszą osobą, która zagrała w obu drużynach narodowych League of Baseball i American League All-Star była kobieta: Lizzie "The Queen of Baseball" Murphy

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Mniej więcej w połowie gry Lizzie Murphy, znana jako "Queen of Baseball", została zagrana w pierwszej bazie. Spotkała się z drwinami - a nawet głośniejszymi okrzykami - jej wejście do gry stało się historią; Lizzie Murphy stała się pierwszą kobietą, która grała w baseball przeciwko głównym graczom ligi. Ale to nie był i nie byłby to jedyny czas, w którym Lizzie "Spike" Murphy dokonałby historii baseballu. W rzeczywistości zrobiła to z przyzwyczajenia.

Podczas gdy baseball był jej prawdziwą miłością, Lizzie urodziła się sportowcem. Uczestniczyła we wszystkich wydarzeniach, od hokeja na lodzie, przez pływanie, aż po długodystansowe bieganie w rodzinnym mieście Warren w stanie Rhode Island na początku XX wieku. Kiedyś w 1941 roku powiedziała reporterowi, że zawsze kochała sport chłopców. Są tak aktywni, że cię budzą. Była tak dobrą łyżwiarzką, że jej brat Henry twierdził, że żaden chłopiec ani dziewczynka nie są w stanie zbliżyć się do niej na lodzie. Ale baseball był tym, co chciała zagrać.

Ojciec Lizzie był zagorzałym amatorem baseballu, kiedy miał wolne od pracy w młynie. Zachęcał Lizzie, myśląc, że jej końcowa faza w końcu i tak minie. Jeśli chodzi o jej matkę, nie spodobała jej się myśl, że jej jedyna córka uprawia sport. Mimo to wszyscy widzieli, że Lizzie została przeznaczona na życie w baseballu. Henry bawi się z nią, krzywiąc się, gdy jej fastballi uderzają w jego rękawicę.

Jak to było wtedy w zwyczaju dla dzieci z rodzin klasy robotniczej, kiedy skończyła dwanaście lat, Lizzie opuściła szkołę i podjęła pracę, w jej przypadku pracując w wełnianym młynie Parkera jako rewolwer pierścieniowy. To nadal nie powstrzymało jej od gry w baseball. Grała po pracy, w weekendy - kiedy tylko mogła. W wywiadzie dla Sports Illustrated na początku lat 60. powiedziała:

Nawet wtedy, gdy byłem zbyt mały, aby grać, błagałem chłopców, aby pozwolili mi nosić nietoperze. Ostatecznie pozwolono mi dołączyć do zespołu tylko z jednego powodu: "kradłem" rękawiczki i nietoperze mojego ojca i sprowadzałem je ze sobą, więc byłem dla nich cennym nabytkiem, gdy mogłem dostarczyć trochę sprzętu.

Natychmiast odcisnęła swoje piętno na chłopcach i wkrótce została pierwszym graczem wybranym w prawie każdym meczu. W rzeczywistości była tak dobra, że w wieku 15 lat bawiła się z mężczyznami w lokalnych zespołach biznesowych, takich jak Warren Shoe Company.

W wieku 17 lat została zawodowką i podpisała kontrakt na grę w warrenskim klubie semi-pro. Choć jej umiejętności były olbrzymie, nie zgubiono na właścicielu zespołu, że Lizzie była atrakcją i mogła przyciągnąć tłum.

W tamtych czasach kibice w tych ligach zazwyczaj nie płacili wstępu na mecze, ale zamiast tego wrzucono kapelusz po wrzuceniu dziewięciu rund i monet. Właściciele wykupywaliby się, gdy to się skończyło. Po pierwszym meczu w klubie semi-pro, Lizzie nie otrzymała żadnej zapłaty. W następnym tygodniu zespół zaplanował grę w Newport na Rhode Island. Zamożne miasteczko portowe z dużą ilością żeglarzy, którzy czekają, by pod czapką Lizzie pojawiły się truskawkowe włosy; właściciel myślał, że tego dnia będzie miał zdrowy zysk w Newport.

Jak mówi historia, Lizzie pojawiła się cały tydzień na treningach i treningach, ani razu nie wspominając o swojej "zapomnianej" płatności. W sobotę rano, na kilka godzin przed meczem, kiedy wszyscy byli gotowi, Lizzie podeszła do właściciela i powiedziała mu: "Nie ma pieniędzy, nie ma Newport." Bez dużego wyboru i dźwigni na tym etapie, kiedy tak wielu przyjeżdża do Lizzie, właściciel zgodził się zapłacić jej 5-procentową stawkę ryczałtową (około 121 $ dzisiaj) za każdą grę, a także część kolekcji. Z tego powodu Lizzie Murphy przeszła do historii, stając się pierwszą znaną kobietą w sportach wyczynowych.

Kilka lat później została podpisana przez Providence Independents, a następnie przez All-Stars of Ed Carr w Bostonie. Powiedział Carr w momencie podpisania grupy reporterów,

Żadna piłka nie jest zbyt trudna, by mogła wydostać się z ziemi, a jeśli chodzi o mrugnięcia, pakuje się w zwariowany język.

Zespół podróżował przez południową Nową Anglię, a następnie do Kanady, ciągnąc tłumy, gdziekolwiek się udali. Szacowano, że grał w setkach gier w sezonie, który trwał od kwietnia do sierpnia. Chwalony Carr dla reporterów,

Ona zwiększa frekwencję i jest warta każdego centa, jaki jej płacę. Ale co ważniejsze, produkuje dobra. Jest prawdziwym graczem i dobrym facetem.

Poza tym, że była dobrą baseballistką, Lizzie również miała dobrą głowę do zarabiania pieniędzy i marketingu. Aby uzupełnić dochód, sama po zabawach sama wchodziła w tłum, sprzedając pocztówki z obrazkami w mundurze za bilon.Lubiła mówić, że miasto, które kupiło najwięcej pocztówek, było jej ulubionym miastem.

Pomimo tego, że Murphy zwrócił na siebie największą uwagę, nigdy nie miała problemów ze swoimi kolegami z drużyny. Kiedyś powiedziała w "Providence Journal", że "nie miała żadnych problemów z chłopakami. Oczywiście, przeklinali i przeklinali, ale znałem wszystkie słowa."

Cóż, w tej 1922 wszechczasowej grze był jeden incydent. Po tym, jak Lizzie weszła do gry, w tej samej rundzie, na trzecim miejscu był ostry grunt. Legenda ma (i zgodnie z wspomnieniami Murphy'ego), że trzeci basemen trzymał piłkę i czekał, aż biegacz podejdzie bliżej. Następnie rzucił się na niego mocno i szeroko. Murphy, tak jak robiła to przez całe życie, radziła sobie z tym, co rzucano na nią z łatwością. Złapała piłkę na zewnątrz. Trzeci bazowy odwrócił się do ogranicznika i powiedział: "Zrobi."

Jak powiedział później Murphy do Sports Illustrated, "Nie wiedział, że lubię szybkie, lepsze niż powolne".

Lizzie będzie miała jeszcze dwa pierwsze. W 1928 roku grała w drużynie National League all-star (w meczu z Boston Braves), stając się pierwszą osobą każdej płci, która grała dla gwiazdorskich drużyn w obu ligach amerykańskich i krajowych.

Stała się też pierwszą kobietą, która grała w Negro Leagues, kiedy zagrała pierwszą bazę dla Cleveland Coloured Giants, gdy przybyli przez Rhode Island. Według Exploratorium, muzeum w San Francisco, Lizzy rzeczywiście trafiła w legendarnego miotacza Negro League (i Baseball Hall of Fame) Satchel Paige.

Catcher Josh Gibson, jeden z największych oszustów wszechczasów, a także ewentualny Cooperstown-inductee, został zapytany, czy Paige naprawdę dał Murphy'owi wszystko, co miał. Gibson odpowiedział gniewnie "Oczywiście, że tak!", Ponieważ Paige nigdy by nie chciała zakłopotanie oddania hitu kobiecie.

Lizzie Murphy powiesiła swoje kolce i koszulę na dobre w 1935 roku w wieku czterdziestu lat. Resztę życia spędziła w rodzinnej miejscowości Warren, gdzie w 1964 r. Zmarła w wieku 70 lat.

Dodatkowe fakty:

• Ponieważ jej matka była francusko-kanadyjska, Lizzie władała biegle językiem francuskim (cóż, francusko-kujawsko-francuskim). Podczas gry w Quebecu z ekipą Eda Carra usłyszała pierwszego trenera, który powiedział biegaczowi, by go ukradli, zupełnie nieświadomi, że Lizzie również mówi po francusku. Zadzwoniła do czasu i opracowała ręczny sygnał ze swoim łapaczem. Łapacz wyrzucił pięciu biegaczy próbujących ukraść drugiego dnia.
• Lizzie Murphy mogła być pierwszą, ale nie była jedyną kobietą, która grała przeciwko głównym graczom ligi. W 1931 roku rozbrzmiewający nazwiskiem Jacki Mitchell został podpisany przez Chattanooga Lookup klasy AA i ich właściciela Joe Engela. Kilka dni później rzuciła się przeciwko nowojorskim Yankees - i ich legendom Babe Ruth i Lou Gehrig. Szybko uderzyła obu tych dżentelmenów na sześciu boiskach łącznie. Za jej wysiłki jej umowa została unieważniona, a komisarz Kenesaw Mountain Landis zakazała jej występów, stwierdzając, że baseball był "zbyt uciążliwy" dla kobiet do gry.
• Babe Didrikson, inna kobieta, która grała przeciwko głównym graczom, zagrała w dwóch meczach wystawowych dla Philadelphia Athletics, ale była bardziej znana z innych osiągnięć sportowych - w szczególności wygrywając dwa złote medale i jeden srebrny w lekkoatletyce podczas Igrzysk Olimpijskich w 1932 roku.