Dr Robert Buchanan, morderstwo i zabicie kota w sądzie

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Robert Buchanan urodził się w Nowej Szkocji w Kanadzie w 1862 roku. Wraz z żoną i młodą córką przeniósł się do Nowego Jorku w 1886 roku, aby praktykować medycynę. Do lata 1890 roku rozwiódł się z żoną i "zapoznał się" ze stosunkowo zamożną kobietą, starszą o 20 lat, która prowadziła dom prostytucji w Newark w stanie New Jersey. W ciągu roku Anna i Buchanan pobrali się.

Obaj mieszkali na West Street 11 w Nowym Jorku, chociaż Buchanan ukrył małżeństwo i przedstawił światu, że jest tylko jego gosposią. Obaj walczyli dużo i do końca 1891 r. Zagroziła, że go opuści. Podczas tej zimy Buchanan często opowiadał przyjaciołom, że "stara wiedźma" jest nie do zniesienia i że musi "pozbyć się jej bez względu na cenę".

Dwa lata wcześniej, studentka medycyny, Carlyle Harris, została skazana za zabicie swojej żony morfiną, kiedy wykazano, że ma charakterystyczne "umiejscowienie ucznia", które występuje po przedawkowaniu morfiny. W lutym 1892 roku Buchanan omawiał tę sprawę z wieloma znajomymi i często odnosił się do Harrisa jako "głupiego amatora" i "spartaczonego głupka", a także do tego, że on (Buchanan) wiedział, jak eliminować małe źrenice podczas przyjmowania (lub dawania) morfiny.

Dzień przed śmiercią Anny Buchanan zaczął układać okładkę. Powiedział swojemu przyjacielowi, że jest bardzo chora i że myślał, że ona nie przeżyje (inni świadkowie sprzeciwili się temu twierdzeniu i zauważyli, że była całkiem zdrowa).

W pamiętny dzień, po zjedzeniu obfitego śniadania (Buchanan zawsze jadał w restauracji przyjaciela), Anna nagle miała tak silne bóle w głowie, że nie mogła znieść. Wkrótce pojawił się doktor McIntyre, ale po zbadaniu stwierdził, że cierpi na histerię i przepisuje jedną łyżeczkę bromku sodu co dwie godziny. Kiedy wrócił o 2 po południu. jej symptomy były gorsze, więc dodał dwie drachmy hydratu chloralu do łyżeczki, którą miała wziąć.

Tuż po 3 po południu jedna z przyjaciół Anny, pani Brockway, odwiedziła i zobaczyła, jak Buchanan daje Annie dwa łyżeczki czegoś - różnica, którą wyjaśnił ze względu na fakt, że jego łyżka była mniejsza niż standardowy rozmiar (fakt, który został odrzucony w sądzie). Po przyjęciu dwóch łyżeczek od Buchanana, natychmiast się skrzywiła, a następnie wessała pomarańczę, jakby chcąc pozbyć się gorzkiego smaku. W ciągu 15 minut zapadła w głęboki sen, z którego nigdy się nie obudziła. W innym punkcie dnia pielęgniarka zauważyła, że Buchanan pochylił się nad Anną, najwyraźniej upuszczając coś w jej oczach.

Kiedy doktor McIntyre wrócił tego wieczoru z innym lekarzem, zauważyli, że teraz w stanie śpiączki Anna miała powolne oddychanie, szybki puls, zaczerwienioną twarz, gorącą i suchą skórę i normalne źrenice (prawo było lekko rozszerzone). Dr McIntyre i drugi lekarz doszli do wniosku, że miała udar. Zmarła następnego dnia.

Od razu nastrój Buchanana poprawił się. W dniu swojej śmierci powiedział przyjacielowi, że "Opatrzność się do niego uśmiechała", a zaraz po pogrzebie razem z kumplami udał się na pub. W całym swym bójce Buchanan dyskutował o tym, ile odziedziczył po swojej żonie (wszystkie kwoty wynoszą 50 000 $, czyli dzisiaj około 1,2 miliona dolarów).

Po kilku dniach Buchanan wrócił do Nowej Szkocji, gdzie szybko (w ciągu 3 tygodni po śmierci żony) ożenił się ponownie z pierwszą żoną. Wracając do Nowego Jorku, Buchanan odkrył, że Ike White, reporter, przyglądał się szczegółom śmierci Anny. Po wykopaniu większości brudów w skrzyni, Ike zdołał przekonać władze, by dosłownie wykopali Annę i przeprowadzili autopsję.

"Cudownie dobrze zachowane" ciało Anny zawierało dowody wystarczająco dużej ilości morfiny, aby wykonać czyn, a także dowody atropiny - leku z rodziny belladonów, która rozszerza źrenice i zwiększa częstość akcji serca. Autopsja wykazała również, że nie doznała zawału ani choroby, która mogłaby wyjaśnić jej śmierć.

Podczas procesu Buchanan stanowczo kwestionował dowody naukowe oskarżenia, argumentując, że ptomaine, produkt gnicia, można pomylić z morfiną i atropiną w testach chemicznych. Aby przeciwdziałać tym dowodom, prokuratura za pośrednictwem jednego ze swoich biegłych świadków dokonała swojej przerażającej demonstracji.

Na salę sądową umieszczono kota i wstrzyknięto mu śmiertelną dawkę morfiny. Podczas gdy jury, sędzia, prawnicy i widzowie obserwowali, źrenice kota zwężały się, a następnie krople atropiny były nakładane, rozszerzone. Kot, oczywiście, zmarł.

Niemniej jednak obrona była energiczna, a ponieważ dowody były tylko poszlakowe, wielu obserwatorów sądowych uważało, że Buchanan może zostać uniewinniony - dopóki nie zdecyduje się zająć stanowiska.Opętany i skąpy, prokurator uwięził Buchanana w kłamstwie po sprzeczności po kłamstwie, dopóki nikt nie pozostawił żadnych wątpliwości co do jego winy.

Dr Robert Buchanan został stracony na krześle elektrycznym w nowojorskim Sing Sing w dniu 2 lipca 1895 roku.