Dlaczego określenie daty wielkanocnej jest tak mylące

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Korzenie Wielkanocne mogły pochodzić sprzed narodzin Jezusa, być może nawet z pogańskiego pochodzenia. Niektórzy uczeni uważają, że angielskie słowo "Wielkanoc" pochodzi od anglosaskiej bogini Eostre, która reprezentowała wiosnę, nasadzenia, nowe początki i płodność. Podobnie jak Boże Narodzenie pasuje do przesilenia zimowego, przypuszcza się, że Wielkanoc została celowo ustawiona w równonoc wiosenną, aby zachęcić bardziej komfortowe pogańskie tradycje do przyłączenia się do chrześcijaństwa. Podczas gdy wielu badaczy i historyków chrześcijańskich zaprzecza temu związkowi, istnieją przekonujące dowody na to, że chrześcijaństwo przyjęło tradycje innych religii, aby uczynić ich religię bardziej akceptowaną. Pod wpływem pogaństwa, religii grecko-rzymskich, judaizmu, islamu, a nawet buddyzmu, chrześcijaństwo (podobnie jak wszystkie inne religie) nie istniało w próżni, a wiele elementów, które są dzisiaj praktykowane, było wytworem przenikania się kultur starożytnych. Na przykład w niektórych częściach świata jagnięcina jest tradycyjnie spożywana na Wielkanoc, z korzeniami tej tradycji w żydowskich świętach paschalnych. W rzeczywistości greckim / łacińskim wariantem słowa "Wielkanoc" jest "pascha", która jest luźno tłumaczona na "Paschę" w języku angielskim.

Religia żydowska przylega do kalendarza księżycowego, co oznacza, że opiera się na fazach księżyca. Jak wyjaśnił judaizm 101, kalendarz księżycowy opiera się na trzech zjawiskach astronomicznych: rotacji Ziemi na jej osi, obrocie księżyca wokół Ziemi i rewolucji Ziemi wokół Słońca w celu określenia dnia, miesiąca i roku (odpowiednio). Ale kalendarz oparty na księżycu nie sprzyja społeczeństwu rolniczemu, które potrzebuje dokładnego sposobu, by wiedzieć, kiedy sadzić i zbierać plony. Tak więc, około 4 800 lat temu, cywilizacje zaczęły przenosić się do kalendarza słonecznego, prowadząc Egipcjanie.

Teraz kalendarze księżycowy i słoneczny nie całkiem się zazębiają. Księżyc obraca się średnio wokół Ziemi w ciągu 29,5 dnia, a Ziemia wokół Słońca co 12,4 miesiąca księżycowego. Oznacza to, że rok księżycowy jest o około 11 dni krótszy niż rok słoneczny, który sieje spustoszenie w kalendarzu nawet w ciągu zaledwie dekady. Na przykład sezon sadzenia w starożytnym Egipcie był między listopadem a marcem, ale z kalendarzem zmieniającym się co roku o 11 dni spowodował, że pory roku nie były odpowiednio wyrównane i stwarzały bardzo poważne problemy dla rolników. Nawet kiedy żydowscy przywódcy dodali 13-ty miesiąc (Nissan), aby spróbować zrównoważyć dryf, nie działał (nawet jeśli co trzy lata, miesiąc cofa się o 30 dni) i dodał dodatkowe 19 dni do kalendarza słonecznego.

W 45 rpne rzymski cesarz Juliusz Cezar próbował ponownie uruchomić kalendarz. Z pomocą astronoma Sosigenesa "kalendarz juliański" został ustanowiony 1 stycznia 45 roku pne. Z przekonaniem, że rok słoneczny był 365 dni i 6 godzin, dodatkowy dzień został dodany do lutego co cztery lata - co wiemy teraz jako rok przestępny. Kalendarz ten wkrótce rozprzestrzenił się w Europie i został zaakceptowany przez chrześcijaństwo.

Około 400 lat później rzymski cesarz Konstantyn zwołał Pierwszą Radę Nicejskie, aby ustalić kilka podstawowych zasad w tym kalendarzu. Ustalili, że wiosenna (wiosenna) równonoc nastąpi co roku 21 marca. Ustalili również, że Wielkanoc spadnie w pierwszą niedzielę po kościelnej pełni księżyca (która przypada 14 dnia kalendarza księżycowego) i po wiosennej równonocy. Innymi słowy, Wielkanoc musi się odbyć między 22 marca a 25 kwietnia. Aby pomóc w dość złożonym i trudnym zadaniu ustalenia dokładnej daty Wielkanocy, Rada skonstruowała tabele w celu ustalenia daty Wielkanocy przewidywanej na setki lat w przyszłość. (Jedna kompilacja tych wielkanocnych tabel ostatecznie zainspirowała osobę wykonującą obliczenia do stworzenia systemu datowania BC / AD Zobacz: Jaka jest różnica między BCE / CE i BC / AD, i kto był związany z tymi systemami?)

Przez następne 1200 lat działało to, ale wystąpił błąd. Błąd polegał na tym, że rok słoneczny nie był 365 dni i 6 godzin, ale 365 dni, 5 godzin, 48 minut i 46 sekund. Chociaż był niewielki, oznaczało to, że kalendarz będzie mniej więcej o dzień krótszy niż rok słoneczny co 130 lat. W 1586 r. Zostało to z pozoru naprawione przez adaptację kalendarza gregoriańskiego ustanowionego przez papieża Grzegorza XIII (ponownie, nazywając kalendarz po sobie). Przy pomocy astronoma Christophera Claviusa nowy kalendarz spowodował, że rok stulecia nie był podzielny przez 400.Oznaczało to trzy lata przestępne, które miały zostać wykorzenione co trzy wieki, pozostawiając 1600 i 2000 jako lata przestępne, ale 1700, 1800 i 1900, jak nie. Miało to również wpływ na Wielkanoc, wymuszając nieznaczne skorygowanie wykresu, który Rada stworzył.

Pomimo ogromnych wysiłków wkładanych w próbę utrzymania kalendarza i wzoru na Wielkanoc, nie wszyscy się zgodzili. Kilka sekt chrześcijaństwa utknęło w pierwotnym kalendarzu juliańskim, pomimo tego, że większość z nich została opuszczona w XVI wieku. W rzeczywistości europejscy protestanci w Niemczech i Anglii nie przyjęli kalendarza gregoriańskiego aż do XVIII wieku, sądząc, że jest to spisek, by uciszyć ich i kontrolować chrześcijaństwo. Dodatkowo, w 1923 r. Nastąpił ruch, który wyznaczył datę Wielkanocy, by dostosować się do astronomicznej pełni księżyca w Jerozolimie, miejsca, w którym Jezus wstał od umarłych. Aby osiągnąć ten punkt, grecki Kościół Prawosławny nadal postępuje zgodnie z jednym z rozporządzeń wydanych przez Pierwszą Radę Konstantyna, że Wielkanoc musi upaść po żydowskiej Paschy i być w "biblijnej sekwencji". Wynika to z faktu, że ostatnia wieczerza Jezusa była w rzeczywistości, seder Pesach i kilka dni później powstał z martwych.

Wiele osób uważa, że ustalenie daty Wielkanocy nie powinno być tak mylące, w tym papieża. W 2014 r. On i Patriarcha ekumeniczny Bartłomiej (duchowy przywódca około 300 milionów prawosławnych) brali udział w rozmowach mających na celu sprawienie, by wszystkie na Wielkanoc były jedną datą. To musi się wydarzyć, ale jeśli tak się stanie, możemy już nigdy nie musieć sprawdzać czterystuletniego wykresu, aby ustalić, kiedy faktycznie odbędzie się święto obchodzone przez dwa miliardy ludzi na całym świecie.