Ten dzień w historii: 17 listopada

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Ten dzień w historii: 17 listopada 1558

17 listopada 1558 r. Lordowie Rady przybyli z Londynu do pałacu Hatfield z misją o wielkim znaczeniu. Sir Nicholas Throckmorton niósł pierścień należący do królowej Marii jako dowód na to, że jej młodsza przyrodnia siostra Elżbieta zmarła, a ona sama była teraz królową Anglii.

Zgodnie z tradycyjną legendą, Elizabeth siedziała pod pradawnym dębem, czytając wiadomość o jej wniebowstąpieniu. Całkowicie przezwyciężone, upadła na kolana i zacytowała z Psalmu 118 po łacinie: "To jest postępowanie Pana: jest cudowne w naszych oczach".

Jakkolwiek by nie było, era elżbietańska (1558-1603) była niezwykłym okresem podczas rozwoju Anglii jako suwerennego narodu. Zniszczenie hiszpańskiej Armady (co było spowodowane zarówno szczęściem jak i potęgą militarną), a także ostatnią przerwą od Kościoła katolickiego po śmierci królowej Marii doprowadziło do większego poczucia niezależności i angielskiego nacjonalizmu. Odmowa małżeństwa Elżbiety (twierdziła, że jest poślubiona swojemu ludowi) była kolejnym czynnikiem w utrzymywaniu zagranicznych wpływów poza Anglią przez cały okres jej panowania.

Kiedy Elżbieta przybyła na tron, wszystkie angielskie twierdze w Europie zostały utracone. Ostatni z nich, Calais we Francji, wymknął się podczas zegarka Maryi. Elżbieta nigdy nie preferowała konfrontacji i zdecydowała, że uwikłanie się w politykę europejską nie jest warte ryzyka, że katolicka Europa będzie koalicją przeciwko niej.

Anglia Elżbiety patrzyła na Nowy Świat, nie na Stary. W epoce elżbietańskiej Sir Francis Drake opłynął świat, a sir Walter Raleigh przemierzał Atlantyk. Założył kolonię na wschodnim wybrzeżu Ameryki i nazwał ją na cześć Virgin Queen - Virginii. Na pełnym morzu występowało także zjawisko piractwa, a zarówno Drake, jak i Raleigh byli równie znani w Anglii, jak na swoich okrętach, tak jak dla innych osiągnięć.

Angielski renesans rozkwitł za panowania Elżbiety I. Sztuki cieszyły się złotym wiekiem, obfitującym w twórczych geniuszy, których dzieła są dziś nadal szanowane jako artystyczne kije miernicze. W świecie muzyki pojawił się Thomas Tallis i jego protegowany Thomas Byrd. Angielska muzyka rozwinęła swój własny, niepowtarzalny styl, a wciąż nowy Kościół anglikański miał muzykę stworzoną specjalnie dla jej rytuałów.

Literatura angielska rozkwitła także w epoce elżbietańskiej. Francis Bacon rozwinął formę pisania esejów, a "Faerie Queene" Edmunda Spencera zapewnia interesujący wgląd w sposób myślenia XVI wieku. Kiedy młody dramaturg o imieniu William Shakespeare rozwinął się na użytek pustego wiersza po raz pierwszy zastosowanego przez przełomowego poetę i pisarza Christophera Marlowe'a, świat literatury - i teatru - nigdy już nie był taki sam. Szekspir miał także ciężką rękę w kształtowaniu języka angielskiego. Wiele słów i zwrotów, których używamy codziennie, pochodzi od Szekspira, a jeszcze więcej często fałszywie przypisuje się mu, że nie wynalazł, ale spopularyzował. W obu przypadkach pomógł ogromnie rozwinąć słownictwo angielskie.

Wiek elżbietański jest postrzegany jako początek nowoczesnej angielskiej historii, kiedy Anglia zaczęła patrzeć na zachód zamiast na wschód. Znaczna część angielskiej świadomości narodowej pochodzi z okresu panowania Elżbiety I.

A więc Henryk VIII naprawdę nie potrzebował tego męskiego potomka, prawda?

Jeśli podobał Ci się ten artykuł, możesz również cieszyć się:

• Wiele żon króla Henryka VIII
• W jaki sposób powstała Biblia Króla Jakuba
• "Big Ben" nie jest słynną wieżą zegarową, ale raczej nazwą wielkiego dzwonka wewnątrz wieży
• Jak projekt flagi Wielkiej Brytanii stał się taki, jaki jest dzisiaj