Ten dzień w historii: 4 czerwca - The Ladies 'Man

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Ten dzień w historii: 4 czerwca 1798

Giovanni Giacomo Casanova, którego imię na zawsze stało się synonimem gładkiego gadatliwego playboya, zmarł 4 czerwca 1798 roku w wieku 73 lat. W tamtych latach spłodził wiele życia. Wraz z jego niezliczonymi erotycznymi wyczynami bił z takimi ludźmi jak papież Klemens XIII, Mozart, Wolter i Ben Franklin. Casanova udokumentował swoje kolorowe igraszki i przygody w niewinnie utytułowanym tytule Historia mojego życia.

Casanova rozpoczął swoje życie przeznaczone na kapłaństwo. Studiował na Uniwersytecie w Padwie i rozpoczął pracę dla kardynała Acquavivy, ustępując tylko papieżowi pod względem władzy i wpływów. Młody kleryk stracił pozycję w związku z skandalem związanym z młodą damą. Wyjechał do Konstantynopola i Korfu, rozpoczynając przez całe życie upodobanie do podróży po świecie. Między innymi.

Żyjąc dzięki sprytowi, urokowi i wyjątkowemu wyglądowi, Casanova przeszedł drogę przez Europę, tak komfortowo w kręgach królewskich, jak był wśród obskurnego podstępu przestępczego. Poniósł drobną porażkę w latach dwudziestych, kiedy został uwięziony w Wenecji jako Mason i za uprawianie czarnej sztuki, ale dramatycznie uciekł przez dach więzienia i skierował go do Paryża. Tam zaczął stylizować się na Jacques'a Casanova, Chevaliera de Seingalta.

Oczywiście, to miłosne wyczyny Casanovy uczyniły go legendą. Według jego pamiętników stracił dziewictwo w ménage a trois z dwiema uroczymi młodymi weneckimi damami, z których jedna wkrótce miała się pobrać. Kolejną z jego kochanek była kobieta, która przebrana była za kastratkę, aby mogła występować jako piosenkarka. Potajemnie urodziła syna Casanovy.

Casanova złamała wiele serc naiwnej dziewicy, obiecując jej nieśmiertelną miłość, a następnie uderzając w drogę, gdy tylko uczyniono to zadanie. Twierdził, że musi odczuwać iskrę fizycznego i psychicznego pociągu, by kobieta mogła ją spać, ale najwyraźniej nie miał problemu z prostytutką lub nieznajomym na szybkie numerek.

W 1760 roku jego zadłużenie spięło się i nadszedł czas, by wyjechać z Paryża. Casanova podróżował po całej Europie. Omówił korzyści płynące z loterii państwowej królowi Jerzym III w Anglii z niewielkim sukcesem. Opuścił kraj, nie mając nic do pokazania z powodu swoich kłopotów, ale wściekły przypadek VD.

Osiedlił się w Wenecji w latach siedemdziesiątych XVII wieku, gdzie do 1782 r. Pełnił rolę szpiega i informatora dla inkwizytorów miejskich. Casanova, mieszkając w zamku Dux od 1785 r., W służbie młodego hrabiego von Waldsteina, roztrwonił znaczną część swojej fortuny. kolega mason i okultysta. Pracując jako bibliotekarz, napisał także 3700 stronicowych wspomnień, które są nie tylko soczystym opisem wielu sexokapadań Casanovy, ale także fascynującym spojrzeniem na społeczeństwo europejskiego oświecenia.

Co do powodów pisania pracy, stwierdził:

Zaczynam od oświadczenia memu czytelnikowi, że przez wszystko, co dobre i złe zrobiłem przez całe moje życie, jestem pewien, że zasłużyłem na zasługi lub poniosłem winę, i dlatego muszę uważać się za wolnego agenta. … Pomimo doskonałego fundamentu moralnego, nieuchronnego owocu boskich zasad, które były zakorzenione w moim sercu, byłem całe moje życie ofiarą moich zmysłów; Cieszę się, że zbłądziłem i ciągle żyłem w błędzie, bez żadnej innej pociechy, niż świadomość, że popełniłem błąd. … Moje szaleństwa to szaleństwa młodości. Przekonasz się, że się z nich śmieję, a jeśli będziesz dobry, będziesz ze mną śmiał się …

Oczekuję przyjaźni, szacunku i wdzięczności moich czytelników. Ich wdzięczność, jeśli czytając moje pamiętniki, dostarczy instrukcji i przyjemności. Ich szacunek, jeśli czyniąc mi sprawiedliwość, odkryje, że mam więcej cnót niż wad; i ich przyjaźń, gdy tylko znajdą mnie, zasługując na to z otwartością i dobrą wiarą, z jaką podporządkuję się ich osądowi, bez jakiegokolwiek ukrywania tego, czym jestem.

Casanova zmarł 4 czerwca 1798 roku. Jego ostatnie słowa były podobno "żyłem jako filozof i umieram jako chrześcijanin". Został pochowany na obrzeżach Dux na cmentarzu kościoła św. Barbary, ale dokładna lokalizacja jego ostateczne miejsce spoczynku zostało zapomniane.