Ten dzień w historii: 2 grudnia

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Dzisiaj w historii: 2 grudnia 1777

Do września 1777 roku nie było tak różowo dla Armii Kontynentalnej. Brytyjczycy zwyciężyli w każdej ostatniej bitwie, a następnie triumfalnie pomaszerowali do Filadelfii. Generał Waszyngton i jego oddziały usiłowali bezskutecznie odzyskać miasto w październiku, ale zostali zmuszeni do wycofania się do Whitemarsh.

Prawie 30 procent mieszkańców miasta zdecydowało się na ewakuację. Większość z tych pozostałych była albo lojalistami, albo neutralnymi. Jedną z pozostałych rodzin był Darraghs, który wyemigrował z Dublina w Irlandii. William i Lydia Darragh, podobnie jak znani kwakrzy, czuli, że są w stosunkowo niewielkim niebezpieczeństwie, nawet po kwaterach głównych brytyjskiego generała Sir Williama Howe'a po drugiej stronie ulicy.

Jako Kwakrzy Darraghowie objęli pacyfizm, chociaż prywatnie popierali rewolucyjną sprawę. Najstarszy syn pary, Karol, odrzucił całkowicie zasadę pacyfizmu, by służyć pod dowództwem generała George'a Washingtona w 2. Pułku Pennsylwańskim.

Z tak blisko położoną kwaterą brytyjską Lydia Darragh była w dobrej sytuacji, aby "zachować kontrolę" nad planami generała Howe'a i jego żołnierzy. Według legendy rodziny Darragh, właśnie to zrobiła i zaczęła działać jako szpieg dla armii George'a Washingtona. Podobno Lydia przemyciła zakodowane wiadomości do swojego syna Karola, dotyczące Brytyjczyków i ich planów, używając swojego 14-letniego syna Johna jako posłańca. Niezależnie od tego, czy rzeczywiście to zrobiła, czy nie, wiemy, że wysłała co najmniej jedną wiadomość i było to niezwykle istotne.

Późną jesienią 1777 r. Wojska brytyjskie dotarły do domu Darragh, domagając się, by rodzina opuściła lokal, ponieważ armia brytyjska wymagała, aby budynek urządził spotkania. Lydia błagała żołnierzy, aby pozwolili jej rodzinie zostać, ponieważ nie mieli dokąd pójść.. Odkryła, że jeden z żołnierzy był dalekim krewnym z Irlandii i interweniował w imieniu rodziny. Rodzina mogła zostać, ale Brytyjczycy mogli nadal korzystać z tej przestrzeni w razie potrzeby.

W nocy z 2 na 1977 r. Rodzina została zmuszona do pozostania w swoich sypialniach, podczas gdy brytyjscy oficerowie odbyli spotkanie w innym miejscu w domu. Natychmiast podejrzliwie Lydia wymknęła się z pokoju, ukryła w szafie z bielizną i słuchała uważnie. Słyszała, że Brytyjczycy planowali podstępny atak na Generała Waszyngtona i armię kontynentalną w Whitemarsh czwartego grudnia - w niecałe dwa dni.

Rankiem czwartej, Lydia otrzymała przepustkę od generała Howe'a do podróży do Frankford Mill, by kupić mąkę. Zatrzymała się w młynie podczas swojej długiej, śnieżnej podróży, ale kontynuowała ją wiele mil dalej, aż dotarła do tawerny Rising Sun, dobrze znanego magazynu wiadomości dla sprawy rewolucyjnej.

Według relacji Lydii do jej córki Anny, gdy była w drodze do tawerny Rising Sun, spotkała się z oficerem kolonialnym, którego znała, i ostrzegła go przed planowanym atakiem generała Howe'a na ten wieczór. Oficer przekazał tę inteligencję pułkownikowi Eliasowi Boudinotowi, który z kolei zaalarmował Whitemarsha.

Relacja pułkownika Boudinota była nieco inna, choć trafiła w najważniejsze punkty. W szczególności napisał w swoim dzienniku:

Jesienią 1777 roku armia amerykańska znalazła trochę czasu na White Marsh. Byłem wówczas Komisarzem Genl Więźniów i kierowałem Inteligencją Armii. - Rekonowałem się wzdłuż linii w pobliżu miasta Filadelfia. - jadłem kolację w małej pocztówce u wschodzącego Słońca, w odległości trzech mil od Miasta. - Po kolacji przyszła mała biedna Stara Kobieta i poprosiła o wyjście na wieś, żeby kupić mąkę. Kiedy zadawaliśmy pytania, podeszła do mnie i włożyła w moje ręce brudną, starą igłę z różnymi drobnymi drobiazgami. kieszenie w nim. zaskoczony tym, powiedziałem jej, aby wróciła, powinna mieć odpowiedź - Po otworzeniu igły, nie mogłem znaleźć nic, dopóki nie dotarłem do ostatniej Kieszeni, Gdzie znalazłem kawałek Papieru zwiniętego w kształt Rury Cholewka. - po rozwinięciu znalazłem informację, że Genl Howe wychodzi następnego ranka z 5000 mężczyznami - 13 sztukami Cannon - Bagage Waggons i 11 łodziami na Waggon Wheels. Porównując to z innymi informacjami, stwierdziłem, że to prawda, i natychmiast pojechałem z Post to Head Quarters

Bez względu na szczegóły, dzięki Lydii Darragh generał Waszyngton był przygotowany na bitwę. Generał Howe i jego żołnierze zostali zaskoczeni, gdy Armia Kontynentalna wkroczyła z ofensywą niespodziewaną. Jej działania uratowały życie wielu Amerykanów i mogły nawet zmienić bieg Rewolucyjnej Wojny.

Szczegółowe śledztwo w sprawie tego incydentu, a konkretnie to, jak wydawało się, że Waszyngton zdawał sobie sprawę z tego ataku, zostało poprowadzone przez majora Andre. Lydia została należycie przesłuchana, ale Brytyjczycy bardzo szybko przeszli do niej jako podejrzany.

Major Andre nie wiedział, jaki on ma rację, gdy wypowiedział te słowa:

Jedno jest pewne: wróg zauważył nasze przybycie, był przygotowany na nas, a my pomaszerowaliśmy jak gromada głupców. Ściany muszą mieć uszy.

Rzeczywiście tak zrobili.