Ciekawy przypadek U-1206

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Ta łódź podwodna może nigdy nie być tak sławna jak Titanic, ale niesamowita historia tego, jak i dlaczego zatonęła, zyskała miejsce w Stall of Weaver John's Stall of Fame.

NAJLEPSZA MORZA

6 kwietnia 1945 r. Niemiecki okręt podwodny o nazwie U-1206 opuścił portowe miasto Kristiansand w okupowanej przez nazistów Norwegii i rozpoczął swój pierwszy patrol bojowy. Przydzielony do wód Północnego Atlantyku, jego misją było poszukiwanie i niszczenie brytyjskich i amerykańskich statków na pełnym morzu.

Dla 50-osobowej załogi na pokładzie okrętów podwodnych, takich jak U-1206, życie było nie tylko wyjątkowo niebezpieczne, ale także bardzo nieprzyjemne: pokoje były ciasne, a łazienki nie były wyjątkiem. Były tylko dwie głowy (toalety), a ponieważ jedna z głów była tuż obok kuchni, przestrzeń była często używana do przechowywania żywności. Kiedy to było, toaleta była niedostępna, co oznacza, że cała załoga musiała dzielić resztę toalety.

POD PRESJĄ

Kanalizacja na niemieckich okrętach podwodnych z tamtej epoki różniła się od amerykańskich i brytyjskich okrętów podwodnych jednym istotnym względem: niemieckie toalety wyładowywały ich zawartość bezpośrednio do morza zamiast do zbiornika magazynowego. Nie posiadanie takiego zbiornika zaoszczędziło cennej przestrzeni, ale za jakąś cenę. Toalety mogły być używane tylko wtedy, gdy łódź podwodna poruszała się na powierzchni oceanu lub w jego pobliżu. Kiedy łódź podwodna była zanurzona, ciśnienie na zewnątrz kadłuba było zbyt duże, by toalety mogły się przepłukać.

Jeśli w takich okolicznościach wezwano przyrodę, członkowie załogi musieli korzystać z wiader, puszek i innych pojemników, z których mogliby skorzystać. Musieli starannie przechowywać zawartość wszystkich tych pojemników - nie przelewajcie! - dopóki nie wynurzy się łódź podwodna, kiedy można ich wylać do toalet i zaczerwienić się, albo wziąć z góry i opróżnić do morza.

Systemy wentylacyjne na okrętach podwodnych z II wojny światowej były notorycznie niewystarczające, co oznaczało, że nawet w najlepszych okolicznościach powietrze było zanieczyszczone spalinami, zapachem ludzkiego ciała i innymi zapachami. Kiedy toalety były nieosiągalne, a wszystkie wiadra i puszki były wypełnione po brzegi, wiesz, ten smród był jeszcze gorszy.

HEADS-UP!

U-1206 miał nowy i ulepszony system hydrauliczny. W przeciwieństwie do wielu okrętów podwodnych, posiadał toalety pod wysokim ciśnieniem, które można było stosować na większych głębokościach niż standardowe głowice. Ale nowy system był bardzo trudny w obsłudze. Toalety przychodziły ze skomplikowanymi instrukcjami obsługi, a kilku członków załogi musiało być przeszkolonych, aby mogli służyć jako specjaliści od płukania toalet.

Zaledwie tydzień od pierwszego patrolu U-1206, kapitan Karl-Adolf Schlitt (który dowodził okrętem podwodnym po raz pierwszy) musiał użyć głowy, podczas gdy okręt podwodny jechał na głębokości 200 stóp, jakieś osiem mil od wybrzeża Szkocji. Zamiast poprosić o pomoc specjalistę od toalet, Schlitt starał się postępować zgodnie z instrukcjami zawartymi w instrukcji, aby sam spłukać toaletę. Coś poszło nie tak - i kiedy Schlitt poprosił o pomoc specjalistę od toalety, coś poszło nie tak. Specjalista otworzył zewnętrzny zawór - ten, który otwierał się do morza - podczas gdy zawór wewnętrzny był otwarty, powodując napływ wody do zbiornika wodnego.

CO TO GAZ

Wtedy pojawiła się kolejna skaza w projekcie U-1206. Gdy łódź podwodna jest zanurzona, działa na silnikach elektrycznych zasilanych gigantycznymi bateriami akumulatorów. A baterie U-1206 znajdowały się w pomieszczeniu znajdującym się bezpośrednio pod nieprawidłowo działającym WC. Woda morska szybko połączyła się z kwasem akumulatorowym i wytworzyła śmiercionośny chlor, który zaczął rozprzestrzeniać się w całym subdzie.

Gdy gaz wypełniał łódź podwodną, Schlitt nie miał innego wyjścia, jak tylko nakazać okrętowi podwodnemu wypłynięcie na powierzchnię, aby gaz mógł zostać odpowietrzony i zastąpiony powietrzem przepuszczalnym. Ponieważ pojawiły się w zasięgu wzroku szkockiego wybrzeża, zostały szybko zauważone przez alianckie samoloty i zaatakowane. Jeden członek załogi zginął w walce w zwarciu; trzy inne wypadły za burtę i utonęły.

U-1206 został poważnie uszkodzony podczas ataku i nie mógł nurkować. Nie widząc sposobu, by ocalić swój okręt podwodny, kapitan Schlitt nakazał załogę łodzi ratunkowych; potem zatoczył statek, czyniąc go jedynym okrętem wojennym w historii, skazanym na zagładę własną, nieprawidłowo funkcjonującą toaletą. Trzydzieści sześć członków załogi zostało uratowanych przez małe łodzie w okolicy; 10 innych wylądowało w łodziach ratunkowych i zostało schwytanych.

POT LUCK

W ciągu ośmiu dni na patrolu, U-1206 nigdy nie zdołał zaatakować żadnego statku alianckiego. Nie żeby to miało jakikolwiek wpływ na nazistowski wysiłek wojenny, który miał jeszcze tylko trzy tygodnie. 30 kwietnia Adolf Hitler popełnił samobójstwo w swoim führerowskim buncie w Berlinie; siedem dni później Niemcy się poddały, a wojna w Europie się skończyła.

Możliwe, że toaleta, która wysłała U-1206 na dno Atlantyku, mogła uratować pozostałych 46 członków załogi. Choć Winston Churchill później przyznał, że "jedyną rzeczą, która kiedykolwiek przeraziła mnie podczas wojny, było niebezpieczeństwo U-boota", latem 1943 r. Bitwa o Atlantyk zdecydowanie przeszła na korzyść aliantów, którzy teraz mogli zatopić się U-Booty szybciej niż Niemcy mogły je zastąpić.Szanse niemieckiego okrętu podwodnego, który przeżył wojnę, były niewielkie: 75 procent całej floty U-bootów zatonęło podczas wojny, a 30 000 z 40 000 członków załogi okrętów podwodnych poszło z nimi do wodnego grobu.

Być może dzięki źle funkcjonującej toalecie nie było wśród nich 46 ocalałych członków załogi U-1206.