Logo pl.emedicalblog.com

Ludzie, którzy nie mogą spać

Ludzie, którzy nie mogą spać
Ludzie, którzy nie mogą spać

Sherilyn Boyd | Redaktor | E-mail

Wideo: Ludzie, którzy nie mogą spać

Wideo: Ludzie, którzy nie mogą spać
Wideo: Jak długo można NIE SPAĆ? 2024, Marsz
Anonim
Czasami najgorsze koszmary to te, których nie masz. Istnieje wiele stanów, zaburzeń i chorób, które albo ograniczają, albo uniemożliwiają spanie, które osoba może uzyskać. Wiele z nich jest dość niebezpiecznych, ale żadna z nich nie jest tak przerażająca ani tak rzadka jak śmiertelna rodzinna bezsenność.
Czasami najgorsze koszmary to te, których nie masz. Istnieje wiele stanów, zaburzeń i chorób, które albo ograniczają, albo uniemożliwiają spanie, które osoba może uzyskać. Wiele z nich jest dość niebezpiecznych, ale żadna z nich nie jest tak przerażająca ani tak rzadka jak śmiertelna rodzinna bezsenność.

Choroby prionowe należą do kategorii rzadkich chorób mózgu, które mogą dotknąć zarówno ludzi, jak i zwierzęta. Choroba uderza w układ nerwowy i upośledza podstawowe funkcje mózgu, które mogą powodować utratę pamięci, spadek inteligencji, zmiany osobowości i zachowań oraz bezsenność. Jest to spowodowane przez zmieniony i zmutowany gen PRNP, odziedziczony po rodzicu, który przejawia się w zniekształconych komórkach białkowych, które mogą pojawić się w tkance mózgowej.

U ludzi znanych jest pięć znanych chorób prionowych: choroba Creutzfeldta-Jakoba, choroba Varari Creutzfeldta-Jakoba, zespół Gerstmanna-Strausslera-Scheinkera, Kuru i Fatal Familial Insomnia. Istnieje sześć znanych chorób prionowych zwierząt, w tym gąbczasta encefalopatia bydła, lub bardziej powszechnie znana jako "choroba szalonych krów".

Pierwszą chorobę prionową, którą zidentyfikowano, miała miejsce w latach 30. XVII wieku, kiedy owce i kozy w Wielkiej Brytanii zaczęły schodzić z tajemniczą chorobą, która spowodowała ich rozdrażnienie, utratę wagi i stały się nieskoordynowane. Choroba, która stała się znana jako "Scrapie", mogła zabijać całe stada na raz. Scrapie znaleziono tylko w Europie Zachodniej przez pierwsze dwieście lat jej znanego istnienia, ale w połowie 20 wieku, rolnik z Michigan sprowadził owce z Anglii, a całe jego stado zostało zabite przez tę chorobę. Dziś tylko Australia i Nowa Zelandia są wolne od trzęsawki.

Podobnie jak wszystkie choroby prionowe, Fatal Familial Insomnia (FFI) jest spowodowana zmianą lub mutacją genu PRNP, która pozwala mu kumulować się w obszarze wzgórza w mózgu, ostatecznie niszcząc tam komórki. Obszar wzgórza kontroluje zdolności czuciowe i motoryczne, a także regulację świadomości i snu. Zmutowany gen PRNP "zjada" dziury w mózgu, nadając mu "gąbczasty" wygląd. Może to prowadzić do niezdolności do snu (coraz gorsze nadgodziny) i kiedy osiąga się sen, bardzo żywe sny. Zostało to zaobserwowane na podstawie odczytów EEG wykonanych w czasie, gdy ofiara nie śpi, wykazuje oznaki związane ze snem REM. Zasadniczo są one tak pozbawione snu, że po przebudzeniu wchodzą w stan podobny do snu.

Inne objawy związane z FFI to brak kontrolowanego ruchu lub koordynacji, a także zmiany osobowości. W zależności od nasilenia objawów śmiertelność kończy się w ciągu kilku miesięcy lub może utrzymywać się (i nasilać) przez kilka lat. Normalny okres życia po zdiagnozowaniu wynosi od 12 do 18 miesięcy, ale zawsze prowadzi do śmierci.

Dziwne, pierwsze oznaki i symptomy FFI nie mają tendencji do rozwoju aż do naszych lat czterdziestych i pięćdziesiątych. Chociaż nikt nie wie na pewno, dlaczego gen jest nieaktywny i nie mutuje do tego czasu, lekarze twierdzą, że być może jest on pobudzany lub aktywowany przez wrażliwość mózgu w średnim wieku.

Podczas gdy nikt nie wiedział o tym w tym czasie, pierwszym odnotowanym przypadkiem Fatal Familial Insomnia (choć prawdopodobnie pierwszym przypadkiem) nie był przypadek weneckiego lekarza w 1765 roku. Początkowo sądzono, że zmarł z powodu "organicznej wady worek serca, "cierpiał na" paraliż "i długie ataki nie spania, objawy zgodne z FFI. Nie tylko to, jak udokumentowano w książce Rodzina, która nie mogła spaćbyć może nie był pierwszym członkiem rodziny, który umarł w ten sposób. Książka opisuje szczegółowo 200-letnią historię włoskiej rodziny i ich walki z tym rzadkim zaburzeniem genetycznym.

Pojawiły się również inne sprofilowane przypadki FFI. W 1991 roku nauczyciel muzyki chicagowskiej Michael Korek, wkrótce po swoich 40. urodzinach, zaczął odczuwać bezsenność. W miarę jak stawało się coraz gorzej, jego zdrowie fizyczne i psychiczne zaczęło się pogarszać. Został wysłany do szpitala University of Chicago i niesłusznie zdiagnozowano u niego ciężką depresję. Objawy nasiliły się, a Corke nie mógł w ogóle spać. W końcu lekarze wywołali śpiączkę. W końcu, Corke zmarł sześć miesięcy po wystąpieniu objawów. Kilka lat później jego sprawa znalazła się w dokumencie BBC "The Man Who Never Slept". Nie jest również jasne, czy w rodzinie Corke byli inni, którzy cierpieli na tę chorobę.

Kolejną interesującą historią jest jedna z osób z Wietnamu, Thai Ngoc. W 2004 r. Twierdził, że nie spał przez 31 lat (od 1973 r.) Po tym, jak dotknęła go zła gorączka. Pomimo ponad 11 000 nieprzespanych nocy, stwierdził, że cierpiał na bardzo słabe fizyczne lub psychiczne skutki. Niektórzy twierdzą, że Ngoc jest dowodem, że Fatal Familial Insomnia nie zawsze kończy się śmiercią. Inni, głównie lekarze i eksperci, twierdzili, że Ngoc faktycznie śpi, po prostu tego nie wie. Według dr Wadhwy niektórzy bezsenni nie mogą odróżnić spania od bycia przytomnym i angażować się w bardzo krótkie "mikro-drzemki" przez cały dzień.

Dodatkowe fakty:

  • Według kilku źródeł z lat 30-tych, które śledzą człowieka, w tym wydanie Chronicle z 16 stycznia 1930 roku, węgierski żołnierz o nazwisku Paul Kern został postrzelony w głowę podczas I wojny światowej i stracił część płata czołowego.Po przebudzeniu w szpitalu w Lemberg, (podobno) już nigdy nie spał, umierając w 1955 roku. Kern ostatecznie powrócił na Węgry jako bohater wojenny, a wielu naukowców, zwłaszcza Ernst Frey, profesor chorób psychicznych i nerwowych na Uniwersytecie Eötvös Loránd, studiował Kern. Nikt jednak nie był w stanie określić, dlaczego nie mógł spać, ani jak jego mózg i ciało były w stanie funkcjonować mniej więcej normalnie, pomimo tego, że nigdy nie osiągnęli tego, o czym myśleliśmy jako sen. To powiedziawszy, podobnie jak w przypadku wspomnianego wcześniej Thai Ngoc, niektórzy sądzą, że jego mózg prawdopodobnie przechodzi w stan podobny do snu, podczas gdy lekarz zalecał okresy odpoczynku 1-2 godziny na dobę, mimo że pozostawał wrażliwy i wydawał się świadomy podczas te okresy.
  • Podczas gdy wielu ludzi boi się latać, nikt nie boi się spać w łóżku. Jednak w 2013 roku według Sieć bezpieczeństwa lotniczegoTylko 265 osób na całym świecie, które podróżowały samolotem komercyjnym, posiadającym 14 lub więcej pasażerów, straciło życie z powodu katastrofy lotniczej (z około 31 milionów lotów). Natomiast w samych Stanach Zjednoczonych, według Centrum Kontroli Chorób, wypadnięcie z łóżka stanowi około 450 zgonów, 400 000 przyjęć do szpitala i 1,8 miliona wizyt w nagłych wypadkach rocznie.

Zalecana: