44 Dziwne fakty dotyczące wojny z 1812 roku

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-10 00:20

Wojna 1812 r. Została zamieniona pod dywan na przestrzeni dziejów i czasami jest uważana przez historyków za nic więcej niż skutek uboczny wojen napoleońskich. Niemniej jednak była to wielka wojna sama w sobie, z elementami odzwierciedlającymi kamienie węgielne historii Ameryki Północnej w XIX i później: formowanie Kanady jako kraju, amerykańskiego i kanadyjskiego nacjonalizmu, amerykański ekspansjonizm, brzemienne stosunki z rdzennymi Amerykanami, i spuścizna opozycji wojennej w USA. To fascynująca historia z różnorodną obsadą postaci i niezwykłymi opowieściami o odwadze i militarnej pomysłowości. Oto 44 niezbyt doniosłe fakty dotyczące wojny 1812 roku.

44. Blame Napoleon! Jeszcze raz!

Kilka czynników przyczyniło się do powstania wojny w 1812 roku. Jednym z tych czynników był Napoleon Bonaparte. W tym czasie był mistrzem Europy Zachodniej, a on zamówił blok brytyjskiej żeglugi. Jednak Brytyjczycy byli mistrzami oceanów i zareagowali bardziej skutecznym zakazem na statki handlujące z Francją. Oznaczało to, że Brytyjczycy przeprowadzą kontrole amerykańskiej żeglugi. Amerykanie starali się trzymać z dala od wojny, ale nadal chcieli utrzymać handel z kontynentem europejskim.

43. "Pamiętaj o Chesapeake" Nie brzmi jednak chwytliwie, chociaż

Jednym z problemów Royal Navy było to, że jego marynarze opuścili amerykańskie statki, więc wzięliby je na pokład amerykańskich statków i odzyskali dezerterów, wygodnie wyrywając lub ignorując certyfikaty, które mówiły, że stali się obywatelami amerykańskimi. Punktem zwrotnym było, gdy w Chesapeake Bay, gdy amerykańska fregata Chesapeake - w tamtym czasie brakowało im nazwisk - odmówiła zezwolenia na poszukiwania dezerterów przez mężczyzn z HMS Leopard. Leopard otworzył ogień, zabił lub zranił piętnastu mężczyzn i zabrał czterech dezerterów, aby mogli wystartować.

42. Uzbrojeni Indianie!

Jeśli istniało coś, co Amerykanie chcieli zrobić, to musieli wyprowadzić się na zachód poza pierwotną Trzynastą Kolonię. Ku ich frustracji liczne plemiona Aborygenów, które tam mieszkały, nazywały ziemię swoim domem. Amerykańska ingerencja spowodowała, że wiele plemion zbroi się razem z obrony, a ze swojej strony Brytyjczycy poparli utworzenie neutralnego państwa aborygeńskiego. To rozgniewało Amerykanów i wielu oskarżyło Brytyjczyków o zaopatrzenie Aborygenów w broń, aby mogli dalej realizować swoje plany.

41. Wojna kontynentalna

Pomimo tego, że uważano ją za małą i nieistotną wojnę, Wojna 1812 r. Toczyła się na kontynencie północnoamerykańskim. Była północna scena, na której obecnie znajduje się granica z Kanadą i Ameryką. Kolejny etap wojny toczył się na Wielkich Jeziorach, a trzeci na wybrzeżu Atlantyku. Czwarty był walczył na południu Stanów Zjednoczonych.

40. Ekspansja amerykańska

Należy pamiętać, że Amerykanie naprawdę chcieli więcej ziemi. Chcieli terytoriów Aborygenów, a niektórzy nawet patrzyli na północ i rozmawiali o tym, by zabrać tam brytyjskie kolonie. Chociaż termin "oczywiste przeznaczenie" istniał dopiero w 1845 r., Filozofia i zasady związane z opanowaniem kontynentu północnoamerykańskiego były w tamtych czasach bardzo żywe.

39. Kto jest na to gotowy ?! Zaczekaj, nikt?

Pomimo złych uczuć i wezwań do działania, ani Amerykanie, ani Brytyjczycy nie byli gotowi do wojny. Brytyjczycy byli zajęci wojnami przeciwko Napoleonowi. Co się tyczy Amerykanów, mieli oni regularną armię złożoną z 12 000 ludzi, a żadna ekspansja nie pozwoliłaby nowym rekrutom ani szkoleniu wystarczającemu dla oficerów.

38. Wojna! Do czego to jest dobre? Verily, Not a Stitch!

Co zaskakujące, spora część populacji amerykańskiej była zagorzale antywojenna. Mimo jastrzębców wojennych, którzy nazywali każdego, kto był antywojennym zdrajcą, politycy, którzy głosowali za wojną w New Hampshire i Nowej Anglii, zauważyli, że ich popularność zniknęła wraz z ich karierami w biurze. Niektórzy historycy twierdzą, że opozycja przeciwko wojnie w 1812 r. Była bardziej rozpowszechniona i powszechna niż przed jakąkolwiek inną wojną, którą Stany Zjednoczone będą później zwalczać. Nic dziwnego, że przetoczyła się pod dywan historii.

37. Usiądźmy i porozmawiajmy o tym

Jedną z największych spuścizn wojny w 1812 roku w USA był fakt, że jej istnienie zainspirowało nowojorskie ugrupowanie pokojowe. Organizacja ta przez następne 125 lat rozpowszechniała literaturę i organizowała spotkania w imię pacyfizmu. Była to pierwsza partia pokojowa, jaka kiedykolwiek powstała w USA, ukształtowana w nadziei, że wojna nigdy nie będzie musiała być zwalczana. Nowojorska Partia Pokoju ostatecznie rozwiązała się w 1940 roku, prawdopodobnie patrząc wstecz na historię USA i niestety wzruszyła ramionami między sobą.

36. Trzymaj cudzoziemców na zewnątrz!

Walka wybuchła jeszcze przed ogłoszeniem wojny 1812 roku. Amerykanie chcieli ziemi aborygeńskiej, w tym ziemi Shawnee na to, co później nazwano Indiana (oh, teraz mamy to). Przywódca Shawnee, Tecumseh, stanowczo sprzeciwiał się najeźdźcom i próbował stworzyć konfederację z jak największymi grupami, jak tylko mógł. Podczas gdy on i wielu wojowników zajmowało się rekrutacją, Amerykanie skorzystali z okazji, aby wysłać armię do swojej stolicy, znanej jako Prophetstown. Jury wciąż nie wyszło, kto pierwszy zaczął strzelać, ale pod koniec Amerykanie zniszczyli Prophetstown i uznali to za wielkie zwycięstwo, choć to był dopiero początek.

35. Panika i zdrajcy w kategoriach

Kiedy ogłoszono wojnę w 1812 roku, znaczna większość populacji Kanady składała się z byłych Amerykanów. Wyrzuceni z kolonii po Wojnie o Niepodległość, Amerykanie byli teraz podejrzani przez Brytyjczyków. Rząd amerykański poczuł się tak samo, a niektórzy twierdzili, że zostaną powitani w Kanadzie, kiedy przybędą.

34. Potrzebowali przywódcy

Można śmiało powiedzieć, że największym powodem, dla którego Kanada nie upadła w 1812 roku, był wysiłek Izaaka Brocka, mimo że zmarł tuż po oficjalnej wojnie. Brytyjski generał miał szósty zmysł do kłopotów, więc spędził sporo czasu przed wojną przygotowując obronę Kanady i docierając do aborygeńskich sojuszników. Ironią tego wszystkiego było to, że naprawdę nienawidził przebywania w Kanadzie, żałując, że nie może dołączyć do swoich przyjaciół w dobrej walce z Napoleonem.

33. Co za zbieg okoliczności!

Tecumseh i jego brat, Tenskwatawa, ostrzegli inne aborygeńskie plemiona, że ich los stanie przed nimi, jeśli nie zjednoczą się i nie będą prowadzić zjednoczonej wojny przeciwko wkraczającym Amerykanom. Co zaskakujące, Matka Natura pomogła ich przekonać. 16 grudnia 1811 roku na kontynencie amerykańskim uderzyło trzęsienie ziemi, które wielu interpretowało jako znak, że naprawdę nadchodzi. Wielu zgromadziło się na sztandarze Tecumseh, tak że zanim ogłoszono Wojnę 1812 roku, Konfederacja Tecumseh była gotowa na wojnę, jeśli mogli sprzymierzyć się z Brytyjczykami.

32. Kto pierwszy uderzył?

Co zaskakujące, chociaż to Amerykanie wypowiedzieli wojnę, pierwsze ciosy wojny pochodziły od Brytyjczyków. Garnizon na Wyspie Świętego Józefa na jeziorze Huron dowiedział się, że wojna została ogłoszona, zanim usłyszeli o tym pobliscy Amerykanie na wyspie Mackinac. Pospieszna wizyta na wyspie i pojedynczy strzał z armaty spowodowały, że zaskoczeni Amerykanie się poddali.

31. Wiele za darmową mowę …

Tak potężny jak ruch antywojenny był w USA, ruch prowojenny był jeszcze silniejszy. W 1812 r. Gazeta z Baltimore, zwana Federalną Republiką, została nagrodzona za antywojenne stanowisko z okrutnymi zamieszkami. Imigranci z Francji, Irlandii i Niemiec wszyscy mieli poważną nienawiść do Brytyjczyków i wyrazili swoje poparcie dla wojny poprzez tworzenie tłumu, niszczenie biur federalnego republiki i torturowanie jej redaktorów. Jeden z nich, weteran wojny o niepodległość, James Lingan, zmarł z powodu odniesionych ran.

30. Kolonie a państwa

Kanada nie istniała jako jednostka w czasie wojny. Składał się z kilku niezależnych brytyjskich kolonii o nazwie Górna Kanada (przyszłe Ontario), Dolna Kanada (przyszły Quebec), Nowa Szkocja, Nowy Brunszwik, Wyspa Księcia Edwarda i Nowa Fundlandia. Co więcej, Górna i Dolna Kanada stanowiły ułamek wielkości Ontario i Quebecu.

29. Ta głupia milicja!

Znaczna część amerykańskiej siły roboczej przyszła w postaci milicji, które każde państwo zapewniało indywidualnie. Jednak w wielu przypadkach zrobili dla biednych żołnierzy. Byli źle wyszkoleni i wielu z nich odmówiło walki poza ich ojczystymi państwami. Prezydent James Madison, który założył, że milicja zabierze Kanadę, pozostanie z jajkiem na twarzy.

28. To dużo świec

Większość ludzi prawdopodobnie nie zna imienia Hiram Silas Cronk, ale w 1905 roku, po jego śmierci, odbyła się wielka parada z okazji jego życia. Cronk był najstarszym weteranem wojny w 1812 roku, umierając dwa tygodnie po swoich 105 urodzinach!

27. Najbardziej zła drużyna z lat 1810-tych

Sojusz Izaaka Brocka i Tecumseha jest dobrze znany w historii Kanady jako jeden z dwóch równych, którzy normalnie byliby wrogami, zamiast spotykać się i współdziałać przeciwko wspólnemu wrogowi. Brock pochwalił Tecumseh jako "Wellington Indian" w swoim piśmie, podczas gdy Tecumseh, po raz pierwszy spotykając Brocka, po prostu powiedział: "To jest człowiek!"

26. Niewykorzystane możliwości

Izaak Brock i Tecumseh oboje mieliby swoje cele w wojnie w 1812 roku; Brock w Queenston Heights, Tecumseh w bitwie o Tamizę (która miała miejsce w południowym Ontario, a nie w Londynie). Obie straty były ciężkie dla plemienia Shawnee, ponieważ Brock obiecał Tecumsehowi, że nie będzie negocjował żadnego traktatu, który nie uzna osobnej ojczyzny Shawnee. Śmierć Brocka przed wojną sprawiła, że nigdy nie dowiemy się, jak ciężko będzie walczył o swych aborygeńskich sprzymierzeńców, ale jego podziw dla nich został wyraźnie udokumentowany, sugerując, że dotrzymałby słowa, gdyby żył. Śmierć Tecumseha położyła kres jego marzeniom o sojusz z Aborygenem i zjednoczonym froncie, aby chronić swój naród przed opanowaniem przez Europejczyków i Amerykanów.

25. Czy dostali darmowy lunch?

11 lipca generał William Hull najechał Górną Kanadę z Detroit, zdobywając miasto Windsor. Tylko że wtedy nie był znany jako Windsor. Był znany jako Sandwich. Nie ulega wątpliwości, że w ciągu dnia pojawiły się nagłówki prasowe z wiadomościami, że "Hull podbija Sandwich".

24. Podziwiam twoje pojęcie uczciwych kursów

W czasie wojny 1812 roku ludność Stanów Zjednoczonych liczyła osiem milionów, podczas gdy przyszli Kanadyjczycy liczyli mniej niż 500 000. W pewnym momencie wojny Amerykanie mogli nazwać 175 000 milicji, a Kanadyjczycy nazwali 2000 osób. W koloniach stacjonowało tylko 6 000 brytyjskich żołnierzy.

23. Szacunek dla naszych Weteranów

W 1861 roku zrobiono zdjęcia niektórym z ostatnich ocalałych kanadyjskich weteranów wojny z 1812 roku. Było to stosowne, gdy mówiono o odpowiedzialnym rządzie, a wojna 1812 roku była jednym z pierwszych dużych wydarzeń, w których Kanadyjczycy zaczęli uważają się za Kanadyjczyków, a nie Brytyjczyków i Quebecczyków.

22. Nie kolej, tym razem, po prostu róbcie

Podczas wojny 1812 roku tysiące amerykańskich niewolników widziało swoją szansę ucieczki na brytyjskie okręty lub terytorium Kanady. Tak jak w czasie wojny o niepodległość, Brytyjczycy obiecali wolność uciekającym niewolnikom. Znani jako Czarni Uchodźcy, wielu z nich osiadło w Nowej Szkocji i Nowym Brunszwiku. Była to największa emancypacja niewolników do czasu wojny domowej, ponad 50 lat później.

21. Nie strzelaj do Posłańca, daj jej trochę czekolady!

Jeśli poprosiłeś Kanadyjczyka o imię bohatera z Wojny z 1812 roku, istnieje duża szansa, że wybrane przez niego imię to Laura Secord. Podczas gdy w 1813 r. Zajmowała się rannym mężem w Queenston, w czasie okupacji została zmuszona do zabrania do domu grupy amerykańskich żołnierzy. Podsłuchała plany ataku na pobliski brytyjski obóz, więc zrobiła sobie 20-kilometrową wędrówkę, aby ostrzec Brytyjczyków przed atakiem. Od tego czasu była wielokrotnie honorowana i hołubiona, w tym kanadyjska firma produkująca czekoladę, która nazwała się po niej. Co jest lepszego niż lekcja historii pokryta czekoladą?

20. Walka z ogniem ze strachem

Jedną z najskuteczniejszych taktyk stosowanych przez Brytyjczyków i Kanadyjczyków podczas wojny był strach przed amerykańskim "dzikim" Aborygenem. Podczas oblężenia Detroit Tecumseh i jego wojownicy podnieśli wielki szał, aby jego dowódca przekonał się, że są ich tysiące, podczas gdy Brock odgrywał fakt, że nie będzie miał nad nimi żadnej kontroli, jeśli dojdzie do bitwy. Ta sama taktyka działała w bitwie pod Beaver Dams, zgodnie z raportem napisanym przez Jamesa Fitzgibbon'a po amerykańskim pułkowniku i sześciuset mężczyzn poddanych mu.

19. On stracił Detroit? Ktoś go zastrzelił!

Wstępne przejęcie Detroit przez Brocka i Tecumseha w 1812 roku było ogromnym szokiem dla wszystkich zainwestowanych w wojnę. Brytyjczycy i ich aborygeńscy sojusznicy byli zainspirowani, podczas gdy Amerykanie byli tak oburzeni, że postawili nieszczęsnego generała Hulla przez sąd wojenny i skazali go na śmierć. Jego wyrok został ostatecznie zmieniony, ale tylko dlatego, że prezydent Madison twierdził, że Hull walczył dobrze w Wojnie o Niepodległość.

18. Zdobądź je zanim nas zdobędą!

Po zabraniu Detroit, Brock zaplanował kontratak w stanie Nowy Jork, ponieważ był przekonany, że Amerykanie mogą z łatwością wtargnąć do Górnej Kanady przez rzekę Niagara. Jednak gubernator generalny Kanady, Sir George Prevost, zaaranżował zawieszenie broni z Amerykanami. Kiedy skończył się w październiku, Amerykanie najechali, Brock zaangażował ich w Queenston Heights i spotkał się z końcem podczas walki, prawdopodobnie przeklinając imię Prevosta.

17. Dobrze być piratem … Przepraszam, kaper

Podczas wojny 1812 r. Brytyjczycy i Amerykanie stoczyli zaciekłą serię bitew na Wielkich Jeziorach i Oceanie Atlantyckim. Amerykanie zdobyli zaskakującą liczbę zwycięstw przeciwko tak zwanej najlepszej marynarce wojennej na świecie. Ale niezależnie od sukcesu amerykańskiej marynarki wojennej prawdziwy sukces odnieśli amerykańscy korsarze, którzy mogliby również szczerze nazwać się piratami wspieranymi przez rząd. Podczas gdy marynarka zdobyła 254 brytyjskie okręty, korsarze pochłonęli ponad 1000, chociaż prawie trzy czwarte z nich zostało ostatecznie odzyskanych przez Brytyjczyków.

16. Walczymy z całą inną wojną tutaj!

W połowie wojny 1812 r. Amerykanie również zaangażowali się w kolejną wojnę na terytorium znanym obecnie jako Alabama. Zaczęło się od wściekłej wojny pomiędzy różnymi plemionami i frakcjami w Zatoce, ale jedno doprowadziło do drugiego, a w rezultacie w 1814 r. Amerykanie wkroczyli, a Andrew Jackson zmusił plemiona z Zatoki do zrezygnowania z ponad 21 milionów akrów ziemi. ich ziemia dla Amerykanów. To, w połączeniu ze zwycięstwem w Nowym Orleanie rok później, było tym, co pomogło Jacksonowi zostać prezydentem.

15. Nie robimy tego już więcej …

W jednej z ironii historycznych klęska Napoleona w 1814 r. Usunęła poważną potrzebę większej liczby marynarzy w Królewskiej Marynarce Wojennej, więc zaprzestali praktyki nacisku na ludzi na swoich statkach lub najazdów obcych statków na dezerterów. Oczywiście w tym momencie było już trochę za późno.

14. Numer rekordu wojny

Najkrwawszą bitwą wojny 1812 r. - i jedną z najkrwawszych bitew w Kanadzie - była Lundy's Lane 25 lipca 1814 r. Ponad 1600 żołnierzy zostało zabitych lub rannych, a brutalne walki z bliska zaszokowały nawet weterani wojen napoleońskich. Nawet legendarny generał USA, Winfield Scott, nie odszedł od walki bez szwanku. Podobnie jak koniec wojny 1812 roku, zwycięstwo w bitwie zostało zakwestionowane i niejednoznaczne.

13. Historia statku

Tak więc, jak szalała Wojna 1812, co stało się z Chesapeake? Pomagając zainspirować wojnę w 1812 roku, Chesapeake udał się do przechwycenia sześciu brytyjskich okrętów, zanim został złapany po błędnej rozgrywce z HMS Shannon. Ze względu na jej niespotykany zapis - plus fakt, że dwóch jej kapitanów było sądem wojennym - uważano ją za przeklętą statkę. Ostatecznie została rozebrana w 1819 roku, aby pomóc w budowie młyna Chesapeake w Wickham, ale w 1996 roku taśma z jej drewna została zwrócona do Stanów Zjednoczonych, gdzie jest wystawiona w Muzeum Marynarki Wojennej Hampton Roads.

12. Żegnaj, dzielny generale

Tak znany i szanowany był generał Brock, że gdy go pochowano, na jego oczach pojawiło się pięć tysięcy osób. Ta liczba jest jeszcze bardziej niezwykła, biorąc pod uwagę, jak rzadko zaludniano Górną Kanadę w tamtych czasach. Dodatkowo, po tym, jak Brytyjczycy ostrzelali swój 21-gunowy salut, amerykański fort po drugiej stronie rzeki Niagara wystrzelił własną salwę z szacunku dla podziwianego wroga, który zmarł prowadząc swe wojska przez przykład.

11. Narodziny wuja Sama

W czasie wojny 1812 r. Dostawca wojskowy o nazwisku Sam Wilson przebywał w Troy w stanie Nowy Jork, wysyłając baryłki racji mięsa dla żołnierzy. Etykieta na beczkach "US" została żartobliwie określona jako "Uncle Sam", ponieważ karmił amerykańską armię. Chociaż jego słynny wizerunek pojawił się dopiero po pierwszej wojnie światowej, wojna 1812 r. Polegała na tym, że wuj Sam naprawdę się urodził, czyniąc go ponad dwieście lat.

10. Kilka nowych projektów budowlanych

Wojna 1812 roku zainspirowała Kanadyjczyków do wzmocnienia niektórych miast na wypadek, gdyby Amerykanie próbowali ich zaatakować. W latach 20. XIX wieku do Halifax i Quebec City dodano dodatkowe zabezpieczenia. Fort Henry został wybudowany w celu ochrony stolicy Górnego Kanady w Kingston, podczas gdy Kanał Rideau został wybudowany w Ottawie, a następnie nazwany Bytown, jako środek ostrożności w przypadku wybuchu wojny, a rzeka Saint-Lawrence stała się niebezpieczna dla spedycji towarów z Montrealu.

9. Prawdziwa porażka wojny

Podczas gdy historycy spierają się o to, kto wygrał lub przegrał wojnę w 1812 r., Można śmiało powiedzieć, że rdzenna ludność naprawdę straciła najwięcej. Sugestia przyznania im neutralnego terytorium została odrzucona podczas rozmów pokojowych i przetarła pod dywan. Zostali porzuceni przez swoich brytyjskich sojuszników, więc nie mieli innego wyjścia, jak zawrzeć umowę z porywającymi Amerykanami lub uciekać.

8. In Hindsight, To był świetny pomysł!

Mimo że nie udało im się podbić kolonii kanadyjskich, amerykańskie morale zostało znacznie wzmocnione przez wojnę z 1812 roku. Postrzegali ją jako drugą wojnę o niepodległość od Wielkiej Brytanii, a ich ostateczne zwycięstwa w czasie wojny tylko podsycały poczucie nacjonalizmu. Ich armia została ulepszona i rozbudowana, zdobyli ogromną ilość ziemi od pokonanych plemion Aborygenów, a rzeczy były tak optymistyczne, że okres powojenny został dosłownie nazwany Era Dobrego Uczucia.

7. Urodziła się piosenka

14 września 1814 r. Prawnik o nazwisku Francis Scott Key był świadkiem bombardowania Royal Navy Fort Henry podczas Bitwy o Baltimore. Pomimo zniszczeń i zniszczeń, Amerykanie z powodzeniem bronili Baltimore. Klucz został zainspirowany do napisania wiersza o spektaklu, którego był świadkiem. Wiersz został później ustawiony na melodię popularnej brytyjskiej piosenki i natychmiast stał się popularny w całych Stanach Zjednoczonych. Może znasz to jako "sztandar gwiezdny-spangled".

6. Nie musisz dziękować pierwszej damie … Poważnie, nie dziękuj jej

Podczas ataku na Washington DC powstała słynna historia, że żona Prezydenta Jamesa Madisona, Dolly, zdołała wziąć duży portret George'a Washingtona z jego ramy i zabrać go ze sobą, zanim się zgubi. Jednak według pamiętników niewoli Madison, to właśnie ogrodnik i strażnik prezydenta uratował obraz przed zniszczeniem. Kredyt, w którym należy się kredyt!

5. Wojna bardzo integracyjna

W sumie pięciu przyszłych prezydentów Stanów Zjednoczonych aktywnie walczyło w wojnie w 1812 roku, zarówno jako oficerowie, jak i żołnierze. Byli to: John Tyler (kapitan), James Buchanan (prywatny), William H. Harrison (generał major), Zachary Taylor (kapitan) i Andrew Jackson (generał major). Co więcej, Martin Van Buren był zaangażowany w proces sądowy w William Hull po tym, jak oddał Detroit.

4. Spalanie domu (białego)

W 1814 r. Brytyjczycy przeprowadzili atak na Waszyngton w zemście za atakowanie i spalanie Ameryki przez Amerykanów - teraz znanego jako Toronto. W jednej z najbardziej bolesnych klęsk militarnych w historii Ameryki Brytyjczycy zdołali podpalić kilka budynków rządowych, w tym sam Biały Dom (choć nie było to jeszcze nazywane w tamtym czasie). Powszechnie mówi się, że Biały Dom był pomalowany na biało, aby ukryć ślady po ogniu, ale w rzeczywistości prawie cały budynek musiał zostać zburzony i odbudowany, ponieważ szkody były tak duże.

3. Boska interwencja? Nie czuje się jak …

Zgodnie z legendą i historią, pożary, które paliły budynki Waszyngtonu, zostały zniszczone przez potężną burzę, która mogła być huraganem. Często nazywa się "Burza, która uratowała Waszyngton", ponieważ spowodowała pożar. Warto jednak zauważyć, że burza prawdopodobnie zaostrzyła szkody wyrządzone budynkom. Zostało zapisane, że podczas burzy pustoszącej Waszyngton, kobieta ogłosiła brytyjskiemu admirałowi George'owi Cockburnowi, że Bóg wysyła burzę, by wypędzić Brytyjczyków z miasta, gdzie odpowiedział, że burza faktycznie pomaga Brytyjczykom zniszczyć miasto.

2. Więc … Trwało to rok?

Pomimo tego, co sugerowała jego nazwa, Wojna 1812 roku trwała faktycznie od 18 czerwca 1812 roku, do 18 lutego 1815 roku. To nawet dwa lata i osiem miesięcy.

1. Bezcelowa bitwa

Ostatnią bitwą wojny była bitwa pod Nowym Orleanem, toczona w Luizjanie 18 stycznia 1815 roku. Brytyjskie oddziały dowodzone przez Edwarda Pakenham zostały całkowicie pokonane przez generała majora Andrew Jacksona. Zwycięstwo zostało okrzyknięte w całych Stanach Zjednoczonych, a Jackson później wykorzystał swoją rolę w wygraniu bitwy, aby zostać wybrany na prezydenta. Jak na ironię, Traktat w Gandawie został podpisany w Wigilię Bożego Narodzenia 1814 roku, co oznacza, że wojna była już zakończona, gdy bitwa została stoczona. Ahh, dni przed pocztą.