43 Fakty o pojedynkach

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-10 00:20

"Obrażasz mój honor! Żądam satysfakcji! Rzucam Ci wyzwanie na pojedynek! "- Homer Simpson

Przez wieki pojedynki toczyły się z różnych powodów, na różne sposoby, przy różnych efektach. Dziś wielu ludzi patrzy wstecz na rytuał z chorobliwą fascynacją, więc oto 43 fakty o tym drastycznym i śmiertelnym narzędziu rozwiązywania konfliktów, które pomogą zaspokoić twoją ciekawość.

43. Do śmierci?

Co zaskakujące, pojedynki zazwyczaj nie rozpoczynały się z zamiarem morderstwa. Na całym świecie głównym celem pojedynków była ogólnie "satysfakcja" z obrażanego honoru. Chodziło o to, że czyjś honor warto ryzykować życiem, aby się zemścić.

42. Pola śmiertelne

Ponieważ pojedynek w pojedynkach był często zabroniony przez całą historię (choć zależało to gdzie i kiedy), pojedynki często toczyły się na "polu honoru", które zwykle było całkowicie odizolowanym obszarem, aby uniknąć świadków. Na Zachodzie zazwyczaj walczyły o świcie z tego samego powodu.

41. Ktoś znajduje słownik!

Odpowiednio, słowo "pojedynek" pochodzi od łacińskiego słowa duellum, które wywodzi się z tego samego słowa, co bellum, co oznacza "wojna".

40. Odetnij mu twarz, żeby pluć w … Jego twarz

W XIX wieku wyspy Jońskie na Grecji widziały tradycję pojedynków, w których celem nie było zabicie drugiej osoby. Najpierw obrzucano się nawzajem seksualnymi obelgami i wkrótce wybuchła walka na noże. Pierwszy człowiek, który ciął twarz drugiego faceta i czerpał krew, był zwycięzcą i dzięki temu miał prawo pluć na swojego pokonanego przeciwnika lub wycierać chusteczkę we krwi przeciwnika. Uważano, że warte są obowiązkowe aresztowania i uderzenia na rękę przez lokalne władze.

39. Czy widzisz światło?

Ponieważ wiele pojedynków toczyło się o świcie, szermierze często musieli nosić latarnie, aby mogli się widzieć podczas walki. To była podobno tak powszechna sytuacja, że klasy fechtunku włączały latarnie do swoich lekcji. Szermierze nauczyli się nawet używać sztuczek z latarniami, aby wygrać z przeciwnikami.

38. Datę Wikingów

W starożytnej kulturze skandynawskiej pojedynek był znany jako holmgang. Tradycyjnie, jeśli człowiek obraża innego, spotka się później, by walczyć albo na śmierć, albo na niezdolność do pracy. Ponieważ był to pojedynek, po tym nie można było oskarżyć o morderstwo. W Norwegii zwycięzca pojedynku może zdobyć cały majątek przegrany - dodać zniewagę obrażeń, dlaczego dontcha?

37. Zarządzenie w Trybunale! Teraz Duke to!

W starych prawach germańskich istniała forma legalnego pojedynku zwanego próbą przez walkę. Orzeczenie będzie zależało od tego, czy prokurator lub oskarżony był w stanie zabić drugiego w bitwie. Odmiana procesu przez walkę istniała w Anglii, Włoszech, Francji, a nawet przeniesiona do ustawodawstwa Stanów Zjednoczonych.

36. Wybierz swoją broń

W całej historii pojedynki toczyły się przy użyciu wszelkiego rodzaju broni. Dwie najbardziej tradycyjne bronie (przynajmniej w Europie i Ameryce Północnej) były pistolet i miecz. Zgodnie z kilkoma tradycjami pojedynku, osoba, która została zakwestionowana do pojedynku, mogła wybrać rodzaj broni.

35. Dziewczyny po prostu chcą się dobrze bawić

W słynnym incydencie z XVI wieku Isabella de Carazi i Diambra de Petinella wdały się w pojedynek nad wspólnym kochankiem. Obraz dwóch kobiet walczących w pojedynku wystarczył, aby uzyskać własny obraz autorstwa Jusepe de Ribera zwany "Gladiatorami kobiet".

34. Przebacz mi, Ojcze, bo się zbawiłem.

Przez wieki znanym wrogiem pojedynków był Kościół rzymskokatolicki. Nie pochwalali mężczyzn zabijających się nawzajem, ponieważ naruszyli jedno z dziesięciu przykazań. Często dążyli do tego, aby pojedynki były nielegalne, z różnymi rezultatami.

33. En Garde, Garcon!

W 1386 roku Sir Jean de Carrouges oskarżył dziedzica, Jacquesa Le Grisa, o zgwałcenie żony. Gdy proces przeciągnął się, zdecydowano, że tylko próba w walce może naprawdę zadecydować o wyniku. W pojedynku widzianym przez królewski dwór i tysiące zwykłych obywateli, Carrouges odniósł krwawe zwycięstwo, przebijając sztyletem gardło Le Gris.

32. Zapomniałem Jego Spectacles

W 1829 r. Książę Wellington miał wpływ na pokonanie cesarza Napoleona Bonaparte w Europie, więc trudno się domyślić, że ktoś będzie z nim bałaganił. Ale kiedy książę popierał emancypację katolicką w Wielkiej Brytanii, hrabia Winchilsea znieważył go za to, że sprzeciwiał się brytyjskiej tradycji gardzącej katolikami. Wellington nie tracił czasu na wyzywanie Winchilsea na pojedynek i spotkali się na polach Battersea. Kiedy Wellington wymierzył broń, strzelił szeroko w prawo. Twierdził, że umyślnie tęsknił, choć niektórzy twierdzą, że jego słaby wzrok sprawił, że tęsknił. Bez względu na to, Winchilsea zdecydował się nie strzelać i napisał Żelazne Duke przeprosiny.

31. Zbyt blisko dla wygody

Gdy pułkownik Barbier-Dufair i kapitan de Vere nie byli w stanie pokonać ich sporu, zgodzili się na bardzo nietypową metodę pojedynkowania się. Usiedli w powozie, z lewymi rękami związanymi razem i zadźgali się nożami, gdy powóz był dwukrotnie prowadzony wokół Place-du-Carrousel w Paryżu. Jak można się było spodziewać, obaj mężczyźni zostali ciężko ranni, choć przeżył Barbier-Dufair. Żadnego słowa o tym, jak niezręczna była jazda dla tego, kto prowadził powóz.

30. Pomoc dla starszego obywatela

W starożytnych Indiach uważano za bezwstydną śmierć w łóżku, więc stary wojownik w tamtych czasach mógł zorganizować żałobny pojedynek, który pozwoliłby mu umrzeć z butami. Ta praktyka nazywała się yuddha-dhan, co oznacza dosłownie "walczyć z miłosierdziem".

29. Jeśli tylko …

Sam Benito Mussolini kiedyś brał udział w pojedynku. Uzbrojony w miecze, Mussolini walczył z redaktorem Francisco Ciccottim w 1921 roku. Pojedynek zakończył się tym, że Ciccotti był zbyt ranny, by kontynuować, tym samym tracąc wspaniałą okazję, by powstrzymać Mussoliniego zanim jeszcze naprawdę się rozegrał.

28. Cóż, to czyni to bezcelowym, wtedy

W indyjskim stanie Manipur pojedynek miał tradycyjnie zakończyć się dopiero po pobraniu pierwszej krwi. Można przypuszczać, że miało to zapobiec zbyt wielu śmierciom pojedynków, ale zwycięzcą pojedynku jest zdobycie prawa do ścięcia jego przeciwnika. Okazuje się, że głowy zostały zebrane jako trofea, co sprawia, że zastanawiamy się, czy te reguły pojedynkowania zostały zepchnięte w parlamencie przez lobby łowców głów.

27. Pomyśl o dzieciach!

W XIX-wiecznej Francji dwaj zamożni paryscy bankierzy znani tylko z nazwiska, Manuel i Beaumont, mieli poważną kłótnię: żona Manuela miała romans z Beaumontem. Kiedy Manuel odkrył ich razem, rzucił wyzwanie Beaumontowi na pojedynek. Rzekomo Manuel błagał żonę, by porzuciła Beaumonta ze względu na sześcioro dzieci, ale pani Manuel go zignorowała. Beaumont zastrzelił Manuela, ale później porzucił kochanka w tym, co musiało być jednym z najbardziej bezlitosnych rozpadów, jakie kiedykolwiek istniały.

26. Uczyń go godnym szacunku

W epoce renesansu pojedynki przebudowano na dżentelmeńską akcję i uważano je za doskonały sposób rozwiązywania problemów. Pierwsze kody pojedynków rozwinęły się we Włoszech i Francji, słynąc z obsesji na cześć i upartego uporu.

25. Jesteś moim najlepszym przyjacielem

W pojedynkach dwie osoby o nazwie "sekundy" miały wszystko załatwić dla dwóch pojedynków. Działali zgodnie z najlepszymi interesami swoich przyjaciół, upewniając się, że pojedynek nie faworyzuje żadnego z pojedynków, niezależnie od tego, czy jest to broń, czy samo pole honoru. Sekundy ustaliły również, na ile pojedynek się potoczył i pomogłyby, gdyby były potrzebne.

24. Zabierz ze sobą złoto! Zaczekaj…

Nic dziwnego, że Igrzyska Olimpijskie miały na sobie dziwne sporty podczas ich długiej historii. Jednym z nich był pojedynek na pistolet, na olimpiadzie w Londynie w 1908 roku. Było to wydarzenie bez medalu, a uczestnicy używali pocisków woskowych i nosili szeroką ochronę. Może jednak nie przetestować losu.

23. Bitwa Bratwurst

Słynna historia ma Otto Van Bismarcka, który rzuca wyzwanie pojedynkiem Rudolfa Virchowa, a Virchow oświadcza, że pojedynek należy zwalczać z kiełbaskami. Przypuszczalnie po tym, jak Van Bismarck wybuchnął śmiechem, Virchow wyjaśnił, że zostaną im przedstawione dwie kiełbaski wieprzowe, jedna bezpieczna i jedna zarażona glisty, a każdy pojedynek będzie musiał zjeść jeden. Ta śmieszna niemiecka ruletka sprawiła, że Van Bismarck się zatrzymał, a on ponownie podjął wyzwanie. Trudno powiedzieć na pewno, czy tak się rzeczywiście stało, ale jedno jest pewne: gdyby nigdzie miało się odbyć pojedynek z kiełbaskami, byłoby to Niemcy.

22. Nie można uzyskać braku satysfakcji

Pojedynki były tradycyjnie kwestionowane, gdy zraniona lub obrażona strona domagała się satysfakcji z osobistego honoru. Żądanie to można było uzyskać za pomocą obraźliwego gestu, którego publicznie nie można było wybaczyć, jak bycie spoliczkowanym lub rzucanie na nie rękawicą. Każdy, kto nie zgodził się na wyzwanie, został nazwany tchórzem.

21. Nie dość martwy

Co zaskakujące, kilka osób nadal podtrzymywało tradycję pojedynkowania się pod koniec XX wieku, ale było to postrzegane raczej jako dziwaczne niż oczywiste, gdy honor był urażony. Pojedyncze przypadki utrzymywały się we Francji dopiero w latach siedemdziesiątych, choć w tym momencie pojedynki były ściśle związane z pierwszą krwią, a nie ze śmiercią.

20. Och, ci francuscy Rascals

Wielu władców w całej historii Europy próbowało zakazać pojedynków i surowo karać każdego, kto brał w nich udział. Zrobiło to niewiele, aby powstrzymać kontynuację dobrze zakorzenionej tradycji. Pomiędzy 1685 a 1716 rokiem, 10 000 pojedynków toczyło się we francuskiej klasie oficerskiej, co doprowadziło do co najmniej 400 zgonów.

19. Biorąc wysoką drogę

Nowozelandzki pisarz i polityk Joseph Howe został obrażony przez członka wyższej klasy za jego populistyczne pisarstwo, obaj mężczyźni zgodzili się na pojedynek o honor. Jednak gdy wróg Howe'a rzucił się na niego i nie trafił, Howe celowo wystrzelił pistolet w powietrze, wygrywając prawo do odrzucenia wszelkich innych wyzwań.

18. Oświeceni ludzie

Wraz z nastaniem epoki oświecenia ludzie zaczęli kwestionować pojedynki jako możliwy do przyjęcia sposób rozwiązywania problemów. Ruch ewangelicki również odnotował wzrost sumienia chrześcijańskiego. Niestety, nawet ta epoka nie powstrzymywała ludzi od pojedynkowania się przez dłuższy czas.

17. Wąska Miss

Michaił Bakunin, znany jako jeden z ojców ruchu anarchistycznego, miał kiedyś walczyć z Michaiłem Katkowem, który był bardzo konserwatywnym dziennikarzem. Ta bitwa skrajnej lewicy kontra skrajna prawica została odwołana, zanim zdarzyło się to, jednak bez wątpienia zrujnowała karierę kilku rosyjskich bukmacherów.

16. Amerykański renesans

Pojedynek został przeniesiony do Stanów Zjednoczonych i znalazł wyższą klasę chętną do objęcia go. Południowe idee rycerskości i pojęcia honoru i męskości oznaczały, że pojedynki trwały, mimo że były nielegalne. W okresie między 1798 a początkiem wojny secesyjnej więcej oficerów w marynarce wojennej USA zmarło na pojedynkach niż z rzeczywistą walką (należy pamiętać, że w tym czasie doszło do poważnych konfliktów, takich jak wojna 1812 r.).

15. Zmiana mody

Do czasu pierwszej wojny światowej pojedynki były postrzegane jako archaiczne, nielegalne i marnotrawne. Jednak jego brak nie obywa się bez jego wpływowych zmian. Bez potrzeby posiadania sukiennego miecza na potencjalny pojedynek broń straciła wszelką użyteczność w stroju dżentelmena. Idea wolnych ludzi niosących miecze jest pomysłem, który sięgał epoki brązu, ale śmierć pojedynków ostatecznie uczyniła ją całkowicie przestarzałą.

14. Prezydent przedwcześnie wypolerowany?

W 1842 r. Audytor stanu Illinois James Shields odkrył list napisany w gazecie Springfield, który z niego szydził. Tarcze wściekle wytropiły mężczyznę, który rzekomo napisał list, ustawodawca stanowy i rzucił go na pojedynek. Na odpowiednio nazwanej Krwawej Wyspie w Missisipi niedaleko St. Louis, obaj mężczyźni spotkali się z szerokimi hordami kawalerii. W ostatniej chwili sekundy obu mężczyzn przekonały Shields, że jego przeciwnik nie napisał tego listu (nie zrobił tego), prowadząc do tego, że pojedynek został odwołany. Ustawodawca został uratowany przed możliwą śmiercią, co przynosi szczęście, że mniej niż 20 lat później został zaprzysiężony na urząd prezydenta Abrahama Lincolna.

13. Przyjaciele na pierwszym miejscu

W 1873 roku dwóch przyjaciół z Nowej Fundlandii walczyło, ponieważ oboje kochali tę samą kobietę. Pan Dooley i pan Healey zgodzili się na pojedynek i spotkali się na polu honoru tylko z sekundami i parą pistoletów. Po wykonaniu dziesięciu kroków obaj mężczyźni odwrócili się i strzelili do siebie nawzajem. Dooley natychmiast upadł na ziemię, a Healey przeraził się tym, co zrobił. Ale okazało się, że Dooley tylko zemdlał; sekundy potajemnie załadowały broń blankami! Obaj mężczyźni postanowili nie walczyć w odpowiednim pojedynku i zgodzili się, że honor jest zadowolony.

12. The British View

Podczas epoki wiktoriańskiej obowiązywały przepisy zakazujące pojedynkowania się, ale system sądowy rzadko robił wszystko, aby ścigać tych, którzy złamali prawo. Brytyjska postawa polegała na pojedynkach, ponieważ uważali to za świetny sposób obrony honoru, nawet jeśli nie było to odzwierciedlone w ten sposób w prawie. Nawet królowa Wiktoria wyraziła swoje poparcie dla lorda, który był sądzony za udział w pojedynku.

11. Puste zwycięstwo

Niestety, walka o katolicką emancypację nie była bezkrwawa. Irlandzki polityk Daniel O'Connell również walczył o poparcie katolicyzmu, ku wściekłości swoich wrogów. O'Connell publicznie potępił wspieraną przez protestantów korporację dublińską jako "żebraka" i nie przeprosił za tę uwagę. Kiedy John D'Esterre wyzwał go do pojedynku, opinia publiczna była zachwycona tym, że O'Connell umarł. O'Connell wyszedł zwycięsko, zabijając D'Esterre'a, ale ostatecznie okazało się pustym zwycięstwem. Bezsensowna śmierć umartwiła O'Connella, zwłaszcza że rodzina D'Esterre była teraz zubożała. O'Connell odmówił ponownego pojedynku, a on zapłacił zasiłek na utrzymanie córki D'Esterre przez ponad trzydzieści lat, aż do dnia śmierci.

10. Walka na noże

W pewnym momencie Argentyńczycy znaleźli sposób, aby pojedynki były szczególnie bezwzględne. W XVIII i XIX wieku argentyńscy kowboje - znani jako gauchos - będą walczyć w pojedynkach uzbrojonych w długie noże zwane fasadami. Celem było przecięcie twarzy przeciwnika, dopóki nie będą już mogli widzieć z powodu całej krwi kapiącej w ich oczy.

9. Czy ktoś nie może po prostu powiedzieć Przepraszam ?!

W 1819 roku dwóch mężczyzn z Quebecu walczyło w pojedynku, który został nazwany "najbardziej okrutnym pojedynkiem" w historii Kanady. William Caldwell i Michael O'Sullivan strzelali do siebie szokującymi pięcioma pistoletami. Mimo że obaj mężczyźni byli wielokrotnie ranni, żaden z nich nie zmarł. Dwadzieścia lat później, kiedy zmarł O'Sullivan, autopsja wykazała, że nosił kulę z pojedynku w kręgosłupie.

8. Zjedz swoje serce, Tom Cruise

Nic dziwnego, że pojedynki były powszechną praktyką w systemie klasy samurajów we wczesnej Japonii. Uważa się, że jeden z najwybitniejszych samurajów swoich czasów, Miyamoto Musashi, stoczył 60 pojedynków, nie tracąc ani jednego.

7. Więc … Nikt nie wygrał?

Abdulrazzak Bedirkhan musiał uważać się za szczęściarza, gdy rzucił wyzwanie szefowi policji Ridvana Paszy w Turcji na pojedynek w 1906 roku i zabił tego człowieka. Jednak tureckie prawo nie było po jego stronie: nie tylko został wygnany z kraju, ale i cała jego rodzina.

6. Uraza do urazu

Agnes Hotot mieszkała w Zamku Dudley w XIV wieku. Kiedy jej ojciec pokłócił się z innym mężczyzną, zgodzili się na walkę z lancą, aby właściwie załatwić sprawy. Jednak ojciec Agnes bardzo się rozchorował w czasie pojedynku. Zamiast obserwować, jak jej zhańbiony ojciec spędza resztę życia, twierdząc, że wokół robi się grypa, włożyła zbroję i stoczyła pojedynek w jego miejsce. Nie tylko znokautowała mężczyznę z konia, ale gdy leżał na ziemi, zdjęła hełm i "ujawniła swoje łono", więc wiedział, że tak naprawdę przegrał z kobietą. To był jeden z tych rzadkich przypadków, kiedy bycie kobietą jest najbardziej upokarzającą rzeczą, która może ci się przytrafić.

5. Heck of the Musical

Żadna lista pojedynków nie byłaby kompletna bez wspominania o słynnym pojedynku pomiędzy Alexandrem Hamiltonem i Aaronem Burrem. Podczas ich słynnej rozgrywki Hamilton strzelił i uderzył w drzewo za Burrem. Pozostaje szeroko dyskutowana, czy Hamilton celowo przegapił, czy był po prostu kiepskim strzałem. To, co nie jest przedmiotem debaty, to fakt, że Burr zaczął strzelać do Hamiltona, kończąc karierę polityczną mężczyzny pojedynczym pociskiem.

4. A Fine Bluff

Kiedy był redaktorem gazety "Virginia City Enterprise", Mark Twain został zakwestionowany do pojedynku przez rywala, Jamesa Lairda. Twain i jego drugi, Steve Gillis, przybyli wcześnie na pole honoru, gdzie Twain przyznał, że był to straszny strzał. Po demonstracji przekonał go, że Twain jest skazany, Gillis próbował pokazać mu, jak strzelać, zanim przybył Laird. Wyciągając własny pistolet, Gillis wycelował i strzelił w głowę małego ptaszka. Ponieważ wszechświat czasami pochyla się nad komicznym zbiegiem okoliczności, Laird przybył zobaczyć zwłoki bezgłowego ptaka, a Twain postanowił go nie poprawiać, kiedy Laird założył, że to Twain strzelał. Pojedynek został odwołany, a jego humor zainspirował Twaina do kontynuowania tej ścieżki w swoim piśmie.

3. Powinien wybrać tenis

W innym przykładzie miłości do szalonych pojedynków z XIX wieku dwóch Francuzów, Melfant i Lenfant, wdało się w wściekły konflikt, który nie został wygładzony. Co dziwne, postanowili walczyć w pojedynku z kulami bilardowymi leżącymi wokół klubu, w którym się znajdowali. Wyciągali słomki do pierwszego rzutu, stali 12 kroków od siebie, a potem Melfant uderzył Lenfanta w czoło, zabijając go natychmiast jednym rzucać. Jak można się było spodziewać, Melfant został natychmiast aresztowany jako morderca, ponieważ on, on, kogoś zamordował.

2. Where's This Guy's Musical?

Jakby Burr przeciw Hamiltonowi był wystarczająco zły, generał Andrew Jackson (późniejszy prezydent) został uwikłany w wściekłą kłótnię z adwokatem Charlesem Dickinsonem. Dickinson publicznie obraża Jacksona publicznie w gazecie, a Jackson zadzwonił do niego z zadowoleniem dla jego honoru. Kiedy obaj mężczyźni stanęli twarzą w twarz, Dickinson wystrzelił kulę w pierś Jacksona. Jackson jakoś pozostał i strzelił z pistoletu, zabijając Dickinsona. Jackson przez resztę swojego życia nosił pocisk w swoim ciele, a jego reputacja została poważnie uszkodzona podczas jego pojedynku. Nie przeszkodziło mu to jednak zostać prezydentem, a on pozostaje jedynym prezydentem Stanów Zjednoczonych, który kiedykolwiek zabił człowieka w pojedynku.

1. Party Antics

Był rok 1892, a księżniczka Paulina z Lichtenstein organizowała muzyczną galę w Wiedniu. Wszystko szło dobrze, dopóki hrabina Kielmannsegg nie obraziła królewskiego wyboru dekoracji. Po długiej, wściekłej kłótni o alkohol obie kobiety zgodziły się na pojedynek z mieczami. Powołana doktorka, baronowa Lubińska, ostrzegła, że wszelkie otwarte nacięcia na ich ubrania (zawierające poziomy ołowiu w tym czasie) mogą ulec zakażeniu. Rozwiązaniem dla kobiet było walczyć w pojedynku topless, który w przewidywalny sposób zainspirował tłum do gromadzenia się i patrzenia. Żadna z nietrzeźwych kobiet nie miała umiejętności posługiwania się mieczami, ale w końcu została pobrana krew, honor został spełniony, a wszyscy mieli nową historię do opowiedzenia na następnej gali.