40 Katastrofalne fakty o Lusitanii

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-10 00:20

Zatonięcie RMS Lusitania jest jedną z największych tragedii z początku XX wieku, a skutki tej katastrofy miałyby ogromny wpływ na przebieg reszty wieku. Jednak statek był niesamowitym wyczynem inżynieryjnym na swój czas i dość sławny na własnej skórze przed dewastującym run-in z niemieckim U-bootem.

"To [torpeda] przeszła przez przód łodzi, więc woda naturalnie wiała szybko i wszyscy ci ludzie, którzy byli na dole [w dolnych pokładach] utonęli."

-Barbara Anderson McDermott, jedno z czworga dzieci, które przeżyły zatonięcie Lusitanii.

40. Zbudowany do końca

RMS Lusitania została zbudowana przez Johna Brown & Co. Ltd i należała do prestiżowej linii żeglugowej Cunard, która nadal obsługuje jedne z największych statków na świecie. Lusitania została uruchomiona przez Cunarda 7 czerwca 1906 roku.

39. To jest szybka łódź

Zaprojektowany przez Leonarda Pesketta, Lusitania została zbudowana do użycia przez British Navy w czasie wojny. Mając to na uwadze, został opracowany tak, aby był szybki, z maksymalną prędkością 26, 7 węzłów, co dało mu możliwość podróżowania przez Atlantyk w niecałe pięć dni.

38. Kontrolować morza

Statek został pierwotnie stworzony jako odpowiedź na Niemcy dominujące w znacznej części handlu atlantyckiego ze względu na ich klasyczną niemiecką inżynierię. Tak więc, jeszcze przed wojną bitwa trwała.

37. Mail Money

RMS oznacza Royal Mail Ship. Zostało to użyte dla dużych statków, takich jak Lusitania i Titanic, ponieważ przewoziły one pocztę oprócz pasażerów i ładunku. Prowadzenie korespondencji było intratnym biznesem dla statków, a Lusitania została zakontraktowana za 68 000 £ rocznie, aby to zrobić.

36. Duża suma śmierci

1198 z 1962 osób na pokładzie zmarło podczas zatonięcia Lusitanii, przy czym 128 osób było obywatelami Stanów Zjednoczonych.

35. Zespół gra

Najwyższym wskaźnikiem przeżycia każdej grupy pasażerów był zespół, z trzema z pięciu członków, którzy przeżyli.

34. Wartość stracona

Wartość 735 579 USD została utracona podczas tonięcia (w 1915 USD). To odpowiada 17 583 397 $ w roku 2017.

33. Szybkie zatonięcie

Lusitania zatonęła zaledwie w 18 minut, co jest niezwykle szybkie, wyjaśniając, dlaczego liczba ofiar była tak wysoka.

32. Niemiecki interferencji

Zatonięcie Lusitanii miało miejsce 7 maja 1915 r. Przez niemiecki okręt podwodny SM U-20. W czasie wojny U-20 zatopi 37 statków o pojemności ponad 145 000 ton. U-boot pochodzi od niemieckiego słowa " Unterseeboot " ("okręt podwodny").

31. Głód

Powód ataków? W czasie wojny Brytyjczycy wysłali swoją flotę wojenną, aby zablokować Niemcy przed dostawą potrzebnych im materiałów, podczas gdy Niemcy próbowały powstrzymać statki handlowe przed dostaniem się do Wielkiej Brytanii. Zasadniczo była to bitwa między dwiema stronami, które głodziły się nawzajem.

30. Przyczyna śmierci

Podobnie jak w zatonięciu Titanica, większość zgonów była skutkiem utonięcia i hipotermii.

29. Kapitan żyje

Chociaż większość ludzi na pokładzie zginęła podczas zatonięcia, przeżył kapitan Lusitanii William Thomas Turner. Nie należy go jednak mylić z marzycielską postacią Orlanda Blooma o tej samej nazwie w Piratach z Karaibów.

28. Weteran wód

W chwili jej zatonięcia Lusitania znalazła się na 202. skrzyżowaniu, co spowodowałoby 101 przelotów transatlantyckich w obie strony.

27. Cena zapłacona

Bilet pierwszej klasy na pokładzie Lusitanii wahał się od 142 do 380 USD. To dość stroma cena, aby zapłacić za śmierć, jeśli weźmiemy pod uwagę, że przeciętny Amerykanin zarabiał tylko 20 $ tygodniowo.

26. Przekonywanie społeczeństwa

Obywatele USA porzucili swoje poparcie dla Wielkiej Brytanii w silnej fali z Niemcami po zatonięciu i następstwie Lusitanii. W połączeniu z Telegramem Zimmermana opinia amerykańska oficjalnie kołysała się na rzecz przystąpienia do wojny.

25. Rocznica

Trzecia rocznica zatonięcia Titanica miała miejsce zaledwie dwa tygodnie przed tragicznym atakiem na Lusitanię.

24. Wright Bros Overhead

W roku 1909 Bracia Wright odbyli loty nad Zatoką Hudsona z okazji 300-lecia Henry'ego Hudsona, odkrywając rzekę Hudson i setną rocznicę powstania Fulton Engine, a wiele z tych lotów odbyło się nad Lusitanią, by pokazać cud współczesnego człowieka Inżynieria.

23. Stań na swoim miejscu

Po zatonięciu Lusitanii Niemcy przestały atakować neutralne okręty wokół Wielkiej Brytanii przez około dwa lata, chociaż nigdy nie wycofali się ze swojej pozycji, że Lusitania była uzasadnionym celem, ponieważ był to statek przewożący materiały wojenne.

22. Zostały ostrzeżone

Tuż przed zatonięciem Lusitanii Imperialna Ambasada Niemiec w Waszyngtonie wydała ostrzeżenia, że podróżowanie statkami, szczególnie brytyjskimi, w kierunku Wielkiej Brytanii jest niebezpieczne.

To niebezpieczne, kiedy twój kraj planuje zatopić to!

21. Strona główna trasy

Lusitania podróżowała z Nowego Jorku do Liverpoolu w czasie zatonięcia.

20. Płytkie wody

Wrak Lusitanii leży na płytkiej głębokości zaledwie 93 metrów i jest łatwo dostępny. Kontrastuje to z wrakiem Titanica, który znajduje się na głębokości ponad 3700 metrów.

19. Polowanie

Podczas I wojny światowej niemieckie łodzie podwodne czekały w pobliżu wybrzeża Irlandii na polowanie na statki, a nie na ich szanse na rozległym Oceanie Atlantyckim. Wiele okrętów brytyjskich zatonęło w miarę zbliżania się do Irlandii, w tym do Lusitanii.

18. Fatalny błąd

Przed jego zatonięciem Lusitania faktycznie prawie uciekła z zasięgu U-Boota po prostu dzięki szybszej prędkości żeglugi. Niektórzy uważają teorię, że ustawienie dwóch statków było zbiegiem okoliczności: aby nawigować, gdy statek zbliżył się do Starszej Głowy Kinsale, kapitan statku ustawił latarnię w odległości ok. Niemieckiego okrętu podwodnego.

17. Counter Productive Lifeboats

Kiedy wydano rozkaz wypuszczenia łodzi ratunkowych z tonącego statku, wielu łodzi ratunkowych nie można było opuścić z powodu surowej listy łodzi. W sumie tylko sześć z 48 łodzi ratunkowych mogło zostać rozmieszczonych, przyczyniając się do wielkiej utraty życia.

16. Rodzinna tragedia

Wielu spośród tych, którzy zginęli podczas katastrofy, nie było w stanie ich zidentyfikować z powodu śmierci ich najbliższych krewnych.

15. Im są więksi, tym trudniej im upaść

Ze względu na ogromny rozmiar na około 800 stóp długości, Lusitania uderzyła w dno dna morskiego, zanim faktycznie zanurzyła się.

14. Uderzenia pioruna dwa razy

Kanadyjska obywatelka Frances Stephens była na pokładzie Lusitanii, kiedy została zatopiona, a jej ciało odzyskano i w drodze powrotnej do Kanady na pokładzie RMS Hesperian, kiedy U-20 zatopił Hesperianina, czyniąc Stephensa dwukrotnie ofiarą niemieckiego U-20.

RMS Hesperian

13. Potrójny Bohater

Mówi się, że człowiek o nazwisku Albert Charles Dunn był na dwóch łodziach zatopionych przez U-20 i przeżył oba ataki. Mówi się też, że był na pokładzie Titanica, kiedy miał spotkanie z górą lodową. Mów o szczęśliwym facecie.

Tytaniczny

12. Jestem Wybawcą

Niestety, dzisiaj nie ma już żyjących. Ostatnim ocalałym z sławnej zatoki Lusitanii była Audrey Lawson-Johnston, pasażerka klasy salonowej, która zmarła w 2011 roku.

11. Zła prasa nie zawsze jest dobra Naciśnij

Aby dowiedzieć się, co prasa amerykańska drukowała, niektóre tytuły amerykańskich gazet brzmiały: "Niemieccy piraci zatapiają się w Lusitanii ", "Akt, dla którego Hun mógłby się rumienić …" oraz "Jakie kobiety i dzieci znosili, kiedy wysłano morderców Tirpitza The Lusitania To Her Doom."

10. Według liczb

Lusitania miała cztery śmigła z trzema ostrzami, miała 787 stóp długości i 60 stóp wysokości i miała dziewięć pokładów pasażerskich.

9. Nie byłem Mną

Ludzie twierdzą, że Royal Navy zbombardował wrak Lusitanii, z jednym irlandzkim nurkiem opisującym wrak jako "jak szwajcarski ser".

8. Bezpośrednie ostrzeżenia

Pomiędzy czasem wyjazdu statku z Nowego Jorku a jego zatonięciem na wybrzeżu Irlandii, było 23 zatopionych statków u wybrzeży Irlandii. Lusitania otrzymała dyrektywy, aby trzymać się z daleka od wybrzeża Irlandii w dniach poprzedzających zatonięcie, ale nie otrzymali żadnych wiadomości o zatonięciu jakichkolwiek innych statków.

7. Ramiona na pokładzie

Na Lusitanii rzeczywiście istniała amunicja, ale były to drobne bronie i, rzecz jasna, puste muszle odłamków.

6. Kto jest winien?

Podczas gdy wojska niemieckie na pokładzie U-20 były bez wątpienia odpowiedzialne za zatonięcie Lusitanii przez naruszenie Reguł Cruisa w atakowaniu statku, Brytyjczycy mogą być również odpowiedzialni za ich rolę w amunicji okrętowej na pokładzie ekspresowych statków pasażerskich i za ich wiarę. że jeśli zostanie storpedowana, Lusitania nadal będzie mogła uciec do portu.

5. Włączanie fali

Chociaż zatonięcie Lusitanii spowodowało falę amerykańskiej opinii przeciwko Niemcom i przystąpienie do wojny, doprowadziło to również do pewnej ksenofobii przeciwko Niemcom-Amerykanom, którzy byli wówczas częścią tygla, jakim było amerykańskie społeczeństwo. Nie zaprosił też bezpośrednio USA do przystąpienia do wojny, ponieważ oficjalnie tak było dopiero 6 kwietnia 1917 roku; prawie pełne dwa lata i dopiero po tym, jak Niemcy zadeklarowali, że znów będą prowadzić nieograniczoną wojnę na statkach.

4. Przekierowanie winy

Wielka Brytania odroczyła całą winę niemieckiemu rządowi i zwolniła wszystkich tych Brytyjczyków z wszelkich zaniedbań, w tym Admiralicji, Kapitana i Cunarda.

3. Call To Duty

Po wysłuchaniu eksplozji wielu miejscowych irlandzkich rybaków ruszyło na ratunek i pomogło w próbach ratowania życia z Lusitanii i okolicznych wód. Gdyby nie tych odważnych Irlandczyków, liczba ofiar śmiertelnych mogła być jeszcze gorsza.

2. Dwie strony do historii

Podczas gdy alianci twierdzili, że U-20 wystrzelił dwie lub trzy torpedy, aby zatopić Lusitanię, Niemcy utrzymywali, że wystrzelili tylko jeden, a drugi wybuch został spowodowany zapłonem amunicji ukrytej pod ładunkiem statku. Bez względu na to, to właśnie ta druga eksplozja okazała się śmiertelnym ciosem dla Lusitanii.

1. Schematy wojenne?

Zatonięcie Lusitanii jest postrzegane przez Niemców jako bezlitosny czyn, ale historycy zastanawiają się, czy statek nie został celowo umieszczony w niebezpieczeństwie przez władze brytyjskie. Jest to poparte listem napisanym przez Winstona Churchilla, który powiedział, że "najważniejsze jest przyciągnięcie do naszych brzegów neutralnej żeglugi, w nadziei, że szczególnie uwięzie Stany Zjednoczone w Niemczech." Poza tym, chociaż władze brytyjskie wiedziały o obecność U-Boota, nie przekierowują oni Lusitanii, ani nie ruszyli się, aby ją chronić, gdy zbliżali się do miejsca.